Ὁ Νόμος 4301 τοῦ 2014 καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ.
Ὁ Νόμος 4301 τοῦ 2014 καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ.
Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Πολιτικοί ἄρχοντες
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπί τρεῖς αἰῶνες, τούς αἰῶνες τῶν διωγμῶν, πάλευε πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας καί πρός τούς κοσμοκράτορας, καί δέν ἐζήτησεν κανενός τήν βοήθεια ἤ τήν συμμαχία, διότι πίστευε ὅτι μόνη ἡ ἐπιστασία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μπορεῖ νά συντηρῆ καί νά κατευθύνη διά τῶν Ἐπισκόπων τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Οὐδέποτε αἰσθάνθηκε τήν ἀνάγκη τῆς ἔξωθεν βοηθείας καί συνεπῶς τῆς πολιτικῆς συναντιλήψεως, ἐφ’ ὅσον αὐτή ἔρχεται σέ ἀντίθεση πρός τούς Κανόνες, τήν Παράδοσιν καί τήν Πρᾶξιν τῆς Ἐκκλησίας.Οἱ δύο βασικές λειτουργίες τῆς Ὀρθόδοξης χριστιανικῆς Κοινωνίας πού ζοῦμε, εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Πολιτεία. Αὐτοί οἱ δύο ὀργανισμοί συνυπάρχουν, καί ὁ μέν τῆς Ἐκκλησίας εἶναι θεανθρώπινος, ὁ δέ τῆς Πολιτείας ἀνθρώπινος.Τό σύστημα τῆς Νόμω κρατούσης Πολιτείας εἶναι ὀλέθριον. Τό ἄριστον σύστημα σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας στήν Ἑλλάδα, εἶναι τό τῆς Συναλληλίας. Ἡ σχέσις αὐτῶν στό σύστημα αὐτό, εἶναι σχέσις ἁρμονικῆς συνεργασίας καί ἀλληλοβοηθείας, μέ κύριο χαρακτηριστικό τόν σεβασμό τῆς ἀποστολῆς τοῦ κάθε ὀργανισμοῦ, πού εἶναι τῆς μέν πρώτης ἡ πνευματική διακονία, τῆς δέ δευτέρας ἡ πολιτική διακονία. Ἔργον καί τῶν δύο εἶναι νά διακονοῦν τήν Ἀλήθεια καί νά πολεμοῦν τό ψεῦδος, ὁ καθένας ἀπό τήν σκοπιά του. Ἀλλά οἱ ἄρχοντες πού κυβερνοῦν τήν Πολιτείας μας μπορεῖ νά εἶναι εἶτε εὐσεβεῖς εἶτε ἀσεβεῖς.Ἀνά τούς αἰῶνες οἱ εὐσεβεῖς πολιτικοί τηρούσαν μέ σεβασμό τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, καί καθίσταντο ὄχι μόνον ὑπέρμαχοι, ἀλλά καί εὐεργέται, καί χορηγούσαν εἰς αὐτήν τά ὑλικά μέσα μέ τά ὁποία θά μποροῦσε αὐτή νά ἐπιτελέση τόν πνευματικόν της προορισμόν. Ἡ Νομοθεσία των ἐπήγαζε ἐκ βαθυτάτου σεβασμοῦ πρός τήν Ἐκκλησίαν, καί δέν ἐπενέβαιναν σ’ αὐτήν.Ἐπίσης ἀνά τούς αἰῶνες οἱ ἀσεβεῖς πολιτικοί, ὡς ὑπηρέται τοῦ διαβόλου, κατατυραννούσαν τήν Ἐκκλησία καί καταστρατηγούσαν τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας, μή ἀναγνωρίζοντες οὖτε στό ἐλάχιστον τό δικαίωμα στήν τελευταῖα, νά ρυθμίζη βάσει τούτων τά δικά της πράγματα. Αὐτοί ἀντιστρατεύονται στό θέλημα καί στόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ὁπότε ἐπέρχεται σύγκρουσις ἀνάμεσα σέ Ἐκκλησία καί Πολιτεία. Ἡ τελευταία τότε μεταβάλλεται σέ θηρίον, τό ὁποῖον «ἤνοιξε τό στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρός Θεόν», καί ἡ ἀποστολή της ἐκτρέπεται, γίνεται ἀντίχριστη, σατανική.
Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία Ἑλλάδος, 1821-1924
Ὁ Σατανᾶς ἐξ ἀρχῆς λυσσομανοῦσε ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, λυσσομανᾶ καί θά λυσσομανᾶ ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Αὐτό τό βλέπουμε καί στήν τοπική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, πού πῆρε τήν Αὐτοκεφαλία της μετά τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821. Φανερό του ὄργανο ἐδῶ εἶναι καί ἡ Εὐρώπη, αὐτή ἡ «Λευκή Δαιμονία» κατά τόν ἅγιο Ἀχρῖδος Νικόλαο Βλεμίροβιτς. Ἀπό τότε ἤθελαν οἱ Εὐρωπαίοι νά ἐξασθενήσουν τήν δύναμι τῆς Ἐκκλησίας, νά μήν ἔχη αὐτή ὑπολογίσιμη ἰσχύ, νά εἶναι πάντοτε σέ κατάσταση ὑποδουλώσεως, ὥστε οἱ ἐξουσιάζοντες νά τήν χρησιμοποιοῦν ὅπως συμφέρει σ’ αὐτούς.Ὁ μεγαλύτερος Θεσμός τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, αὐτή ἐστήριξε τό Ὀρθόδοξον Ἑλληνικόν Ἔθνος, ὡς ἄλλη στοργική μητέρα. Ἡ Ὀρθόδοξος παράδοσις γιά αὐτό τό Ἔθνος ἀποτελεῖ τήν πεμπτουσία του.Ἡ διά τοῦ Τόμου τοῦ Πατριαρχείου (29 Ἰουνίου τοῦ 1850) γενομένη χειραφέτησις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπιβάλλει ὡς ὅρον ἀπαράβατον τήν τήρησιν τῶν Ἀποστολικῶν καί Συνοδικῶν Κανόνων καί τῶν ἱερῶν Παραδόσεων, καί αὐτή «..ὑπάρχη τοῦ λοιποῦ κανονικῶς αὐτοκέφαλος, ὑπερτάτην ἐκκλησιαστικήν ἀρχήν γνωρίζουσα Σύνοδον διαρκή, … διοικοῦσαν τά τῆς Ἐκκλησίας κατά τούς θείους καί ἱερούς κανόνας ἐλευθέρως καί ἀκωλύτως ἀπό πάσης κοσμικῆς ἐπεμβάσεως»Δυστυχῶς μετά ἀπό τήν ἴδρυσι τοῦ Ἑλληνικοῦ Βασιλείου, ξενόδουλοι καί ἄγευστοι τοῦ Ὀρθοδόξου ὕδατος, τύπου Φαρμακίδου, ὑποδούλωσαν τήν Ἐκκλησία μας στούς Βαυαρούς.Τό πρῶτον νομοθέτημα περί τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἶναι ὁ Καταστατικός Νόμος τοῦ 1852 καί υἱοθετήθηκε ἀπ’ αὐτόν ἡ ὑποδούλωσις τῆς Ἐκκλησίας, σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.Αὐτός δέν συνετάγη ἐπί τῆ βάσει τοῦ Συνοδικοῦ Τόμου τοῦ 1850, οὔτε ἐπί τῆ βάσει τοῦ Συντάγματος, ἀλλά βάσει τῶν ξένων πρός τήν Ὀρθοδοξίαν ἰδεῶν, τοῦ Μαουερικοῦ Καταστατικοῦ διατάγματος τοῦ 1833. Αὐτό θέλει τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία ὑποταγμένη στήν Πολιτεία, πράγμα ἀπαράδεκτον εἰς τήν ἑλληνορθόδοξον παράδοσιν.Ἔχουμε ὠμή ἐπέμβαση τῶν Πολιτικῶν στά Ἐκκλησιαστικά πράγματα, στυγνή κακομεταχείρησι τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τήν Πολιτεία, καί ὑποβιβασμό αὐτῆς· ἀπό ζωντανός Ὀργανισμός μετατρέπεται σέ ἕνα ἁπλό ἐξάρτημα τῆς κοσμικῆς Ἀρχῆς, καί μεταβάλλεται σέ πειθήνιον ὄργανον τῶν σκοπῶν καί τῶν ἐπιδιώξεων της. Σκλαβώνεται δηλαδή ἡ Ἐκκλησία μέ τά δεσμά τῆς Πολιτείας καί γίνεται μία κρατική θρησκευτική ὑπηρεσία.Πολλές φωνές ἀκούσθηκαν, πολλοί ὕψωσαν τό ἀνάστημά τους γιά νά ἀπαλλαγῆ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπό τά κατά καιρούς χαλκευθέντα δεσμά τῆς πολιτείας, αὐτόν τόν πολιτειακόν ἐφιάλτην, ἀλλά δέν τό κατόρθωσε.
Ἀποσπάσματα ἀπό Νομοθετικά Διατάγματα
α) Σύνταγμα 1ης Ἰουνίου 1911, Ἄρθρον 1ον. Ἡ ἐπικρατοῦσα Θρησκεία ἐν Ἐλλάδι εἶναι ἡ τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.Ἄρθρον 2ον Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, κεφαλήν γνωρίζουσα τόν Κύριον Ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ὑπάρχει ἀναποσπάστως ἡνωμένη δογματικῶς μετά τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλης καί πάσης ἄλλης ὁμοδόξου Ἐκκλησίας, τηροῦσα ἀπαρασαλεύτως, ὡς ἐκεῖναι, τούς τε Ἱερούς Ἀποστολικούς καί Συνοδικούς Κανόνας καί τάς Ἱεράς Παραδόσεις· εἶναι δέ αὐτοκέφαλος. β) Νομοθετικόν Διάταγμα τῆς 18ης Ἰανουαρίου 1923. Ἄρθρον 3ον …Διατηρεῖται ἐν ἰσχύει τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον ὅσον ἀφορᾶ ἐν γένει τήν Ἐκκλησίαν καί τάς Θρησκευτικάς ἑορτάς. Ἄρθρον 4ον …. Ἡ Ἐθνική ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου καί πᾶσαι αἱ κατά τούς κειμένους νόμους ἑορτάσιμοι ἐξαιρετέαι ἡμέραι ρυθμίζονται κατά τό Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον.γ) Καταστατικός Νόμος τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (31 Δεκ. 1923) Ἄρθρον 1. Ἡ Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, μέλος οὖσα τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, συνίσταται μέν ἐκ πάντων τῶν ὀρθοδόξων κατοίκων τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, διοικεῖται δέ παρά τῶν κανονικῶν αὐτῆς ἀρχιερέων, τηροῦσα ἀπαρασαλεύτως ὡς ἅπασαι αἱ λοιπαί Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι τούς Ἱερούς, Ἀποστολικούς καί Συνοδικούς Κανόνας καί τάς Ἱεράς Παραδόσεις.δ) Σύνταγμα 1975. Ἄρθρον 3.1. Ἐπικρατοῦσα θρησκεία ἐν Ἐλλάδι εἶναι ἡ τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, Κεφαλήν γνωρίζουσα τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὑπάρχει ἀναποσπάστως ἡνωμένη δογματικῶς μετά τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλης καί πάσης ἄλλης ὁμοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τηροῦσα ἀπαρασαλεύτως, ὡς ἐκεῖναι, τούς ἱερούς ἀποστολικούς καί συνοδικούς κανόνας καί τάς Ἱεράς Παραδόσεις.ε) Νόμος 4301 τοῦ 2014. Ἄρθρο 16 Οἱ διατάξεις τοῦ παρόντος δέν ἐφαρμόζονται: α) γιά τούς θρησκευτικούς λειτουργούς καί τήν ὀργάνωση τῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων, πού ἀνήκουν στήν κανονική δικαιοδοσία καί κλίμα τῆς κατά τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἤ τῶν λοιπῶν, ἐντός ἤ ἐκτός Ἑλλάδος, ὁμοδόξων Ἐκκλησιῶν τοῦ Χριστοῦ, Πατριαρχείων, Μητροπόλεων ἤ Μονῶν, πού εἶναι ἑνωμένες δογματικῶς μέ τήν Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τῆς Κων|λεως καί τηροῦν, ὅπως καί ἐκείνη, ἀπαρασαλεύτως τούς Ἱερούς Ἀποστολικούς καί Συνοδικούς Κανόνες καί τίς Ἱερές Παραδόσεις.
Ἡ διαίρεσις τοῦ 1924 καί τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς κατά τόν πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο
Τό 1924 ἐδημιουργήθη «τό παλαιοημερολογιτικόν ζήτημα, ὅπερ διήρεσεν Ἐκκλησιαστικῶς τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνας εἰς δύο μερίδας, ἤτοι νεοημερολογίτας καί παλαιοημερολογίτας.» (Ἅπαντα πρ. Φλωρίνης, τ. Β΄, σ.154, ἔκδοσις 1997, Ἱ. Μ. Ἁγίου Νικοδήμου, Ἑλληνικόν Γορτυνίας)Ἐάν οἱ πολιτικοί ἦταν τότε εὐσεβεῖς, ὄχι μόνον δέν θά κυνηγοῦσαν τούς «παλαιοημερολογίτας», ἀλλά θά δίκαζαν τόν Ἀρχιεπ. Χρυσόστομο Παπαδόπουλο καί τούς ἄλλους Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας διότι ἔγιναν παραβάται α) τοῦ Νομοθετικοῦ Διατάγματος τῆς 18ης Ἰανουαρίου 1923, καί β) τοῦ 2ον ἄρθρου τοῦ Συντάγματος τοῦ 1911, καί μποροῦσαν νά τούς ποῦνε ὅτι δέν εἶναι πλέον μέλη τῆς ἐπικρατούσας θρησκείας στήν Ἑλλάδα, τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, διότι δέν τήρησαν τίς Παραδόσεις, ἀλλά προέβησαν στήν καινοτομία αὐτῶν.Δέν θά τούς ἄφηναν νά λειτουργοῦν στίς Ἐκκλησίες τίς Ὀρθόδοξες, πού μέχρι τώρα λειτουργοῦσαν, οὔτε θά τούς ἄφηναν νά διαχειρίζονται αὐτοί τήν περιουσία τῆς Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.Δέν θά τούς στεροῦσαν ὅμως τό δικαίωμα νά συστήσουν μία καινοτόμο Ἐκκλησία, μή ἔχουσαν ἀπόλυτον σχέσιν μέ τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία. Τότε καί ὁ ὑπόλοιπος ἁπλός λαός πού τούς ἀκολούθησε, θά τούς ἐγκατέλειπε.Ἀντί αὐτοῦ ὅμως, ἄρχισε ἀπό τότε ἕνα σκληρός διωγμός ἐνατίον τῶν παλαιοημερολογιτῶν!Οἱ δικαστικοί διωγμοί ἐναντίον τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ἐνεργήθηκαν κατά παράβασιν «τοῦ Συντάγματος τῆς Ἑλλάδος, τῶν Διεθνῶν Συμβάσεων περί προστασίας τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, ἀλλά καί τῆς θύραθεν νομοθεσίας.» (Ὀρθ. Ἔνστασις καί Μαρτυρία, Ἰούλιος-Σεπτ. 1989, τ.16, σ. 63)Γράφει ὁ ἅγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος: «ἡ Κυβέρνησις ὅταν διώκη τούς παλαιοημερολογίτας σφραγίζουσα τάς Ἐκκλησίας καί ἀπάγουσα τούς θρησκευτικούς αὐτῶν λειτουργούς εἰς τά Ἀστυνομικά Τμήματα …, διαπράττει μέγα ἀδίκημα οὐ μόνον κατ’ αὐτῶν, θεωρουμένων ὡς μή Ἑλλήνων ὑπηκόων, ἀλλά καί κατά τοῦ Συντάγματος τοῦ διακηρύξαντος τήν ἐλευθερίαν τῆς Συνειδήσεως ὡς ἱεράν καί ἀπαραβίαστον.» (Ἅπαντα πρ. Φλωρ. τ. Β΄ , σ.454)Ἐκ τῆς διαιρέσεως τοῦ πληρώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατά τό 1924 σέ ἀκαινοτόμητον πλήρωμα καί σέ καινοτόμον πλήρωμα, δέν ἕπεται ὅτι ἔχουμε στό Κράτος δύο Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ἔρριψε τήν ἰδέα ὅτι οἱ παλαιοημερολογῖτες ἀπετέλεσαν ἰδίαν Ἐκκλησία σκοπίμως καί κακοβούλως. (Ἅπαντα πρ. Φλωρίνης, τ. Β΄, σ.24,25). Ὁ ἀείμνηστος ἅγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος λέγει καί τά ἐξῆς περί αὐτοῦ: α) «Ὥστε ἐν τῷ Κράτει δέν ὑπάρχουν δύο Ὀρθόδοξαι Ἐκκλησίαι ἀλλά μία, ἧς τόν μέν τύπον καί τόν ρυθμόν ἐκπροσωπεῖ ἡ πλειοψηφία τῆς Ἱεραρχίας, τό δέ πνεῦμα ὅμως καί τήν ἔννοιαν τῆς ὀρθοδοξίας ἐκπροσωπεῖ ἡ μειοψηφία τῆς παλαιοημερολογιτικῆς Ἱεραρχίας καί κοινωνίας.» (Ἅπαντα πρ. Φλωρίνης, τ. Β΄, σ.129)β) «Ἡ ἀντίληψις καθ’ ἥν δικαιοῦνται τά ἄτομα εἴτε κληρικοί, εἴτε λαϊκοί νά ἱδρύωσιν ἰδιαιτέραν Ἐκκλησίαν ἄνευ τῆς ἀδείας καί τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς ὅλης Ἐκκλησίας, ὄζει Προτεσταντισμοῦ» (Ἅπαντα πρ. Φλωρίνης, τ. Β΄, σ.17) Γιά νά κατοχυρώση τήν θέσιν του αὐτή ὁ πρ. Φλωρίνης ἐπικαλεῖται καί τό ἱστορικόν προηγούμενον ἐπί ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: «Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί ἡ μερίς αὐτοῦ, οὐ μόνον δέν ἀπετέλεσαν ἰδίαν Ἐκκλησίαν διακόψαντες τήν Ἐκκλησιαστικήν ἐπικοινωνίαν μετά τῆς Ἀρειανιζούσης Ἱεραρχίας, ἀλλά καί ὡς Ὀρθόδοξοι ἐχρησίμευσαν μετέπειτα ὡς ἀρραβών διά τήν ἐπιστροφήν τῆς ὅλης Ἐκκλησίας.» (Ἅπαντα πρ. Φλωρίνης, τ. Β΄, σ.176)Εἶναι λοιπόν διαστροφή ὁ ἰσχυρισμός ὅτι ἐμεῖς οἱ παλαιοημερολογῖτες συνεστήσαμεν ἰδίαν Ἐκκλησίαν.Ἡ Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, στήν ἀρχή διέφερε τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, μόνον στό ζήτημα τοῦ χρόνου τελέσεως τῶν ἑορτῶν της, πού προέκυψε μέ τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου. Σήμερα ὅμως, ὁ ἐκτροχιασμός της δέν ἔχει πλέον ὄρια! Πέρασαν 100 χρόνια ἀπό τότε καί φαίνεται καθαρά ὅτι τό πνεῦμα τοῦ Ἀντιχρίστου ἔχει καθήσει ἐπάνω της. Ἄν ἦταν δυνατόν νά συγκλιθῆ μία ἀληθινά Ὀρθόδοξη Οἰκουμενική Σύνοδος, τότε θά ἀπέκοπτε ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τήν νεοημερολογήτικη Ἰεραρχία.Ἀλλά ἀλίμονον! Ὄχι μόνον ἡ νεοημερολογιτική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐκτροχιάστηκε, ἀλά σχεδόν τό σύνολον τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν! Βλέπουμε τό πνεῦμα τοῦ Ἀντιχρίστου νά κάθεται σέ κάθε Ἐκκλησία!
Δέν χρειάζεται ἄλλη ἀναγνώρισις τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ
Τό ὅτι δέν χρειάζεται ἄλλη ἀναγνώρισις τῶν ΓΟΧ ὑπό τῆς Πολιτείας φαίνεται ἀπό τά παρακάτω:Α. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πενταπόλεως κ. Καλλιόπιος, στό δεύτερο μέρος τοῦ Ι΄ τόμου τῶν Πατρίων, περιέλαβε, «ὡρισμένα βασικά κείμενα» γιά νά πληροφορηθῆ ὁ κάθε ἐνδιαφερόμενος «τήν νομική κατάσταση τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν» (Πάτρια τ. Ι΄ σ. 6). Γράφει: «Παραθέτουμε τρεῖς ἐνδιαφέρουσες Γνωμοδοτήσεις Νομομαθῶν» (Πάτρια Ι΄ σ.119).Ἡ τρίτη γνωμοδότηση ἔχει τίτλο «Διατί ἡ Νομοθετική ΄΄ἀναγνώρισις΄΄ τῶν ΓΟΧ εἶναι οὐ μόνον περιττή, ἀλλά καί ἐπιζήμιος» (Πάτρια Ι΄ σ. 133-139). Σ’ αὐτήν τήν γνωμοδότηση διαβάζουμε καί τά ἐξῆς: «α) … γ) Συμπέρασμα. Ἐκ τῶν ἀνωτέρω σαφῶς καί ἀβιάστως συνάγεται ὅτι οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, … οὐ μόνον ἀπολαύουν πλήρους καί ἀκωλύτου θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ἀλλά καί ἀποτελοῦν μέλη τῆς ἐπικρατούσης θρησκείας ἐν Ἑλλάδι. ..β) α) Δέν ὑπάρχει ἀνάγκη «ἀναγνωρίσεως». …, ἡ νομική θέσις τῶν Γ.Ο.Χ., … εἶναι ἀπωλύτως σαφής καί ἀνεγνωρισμένη καί οὐδεμιᾶς ἔχει χρείαν περαιτέρω «ρυθμίσεως» ἤ «ἀναγνωρίσεως». … β) Ὅθεν, δέν τίθεται θέμα νομοθετικῆς «ἀναγνωρίσεως» τῶν Γ.Ο.Χ. ὑπό τῆς Πολιτείας, διότι ἡ ἀναγνώρισις αὕτη εἶναι, κατά τό Σύνταγμα, ὑπαρκτή καί δεδομένη. … Ἐν ἄλλοις λόγοις, δέν ὑπάρχει ἀνάγκη νέων νόμων, ἀλλ’ ἐφαρμογῆς τῶν κειμένων νόμων.γ) Οὐ μόνον περιττόν ἀλλά καί ἐπιζήμιον. … τελευταίως καλλιεργεῖται τό ἔδαφος καί προκαλεῖται ἡ τάσις «νομοθετικῆς ἀναγνωρίσεως» τῶν ΓΟΧ. Ἡ κίνησις αὕτη, οὐ μόνον εἶναι περιτή, ὡς ἀνωτέρω ἐξετέθη, ἀλλά καί ἐπιζήμιος, διά τούς ἀκολούθους λόγους: 1) Εἶναι γενικῶς παρατηρημένον, ὅτι τό περιττόν εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ … 5) Τά ἐνδεχόμενα. Ὅταν λοιπόν ἔχωμεν δεδομένον ὅτι καί παρανόμως διώκωνται οἱ Γ.Ο.Χ., πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀναμένωμεν ὅτι οἱ διώκοντες δέν θά θελήσουν νά καλύψουν τόν διωγμόν καί διά νόμου;γ) … γ) «Ὁ ὀρύσσων λάκκον ..» Τέλος, ἄν ὅ μή γένοιτο, ἤθελον εὑρεθῆ καί τινες μωροφιλόδοξοι, οἱ ὁποῖοι ἐν ἐπιγνώσει θά ἐδέχοντο τοιαύτας «λύσεις», πρός τόν σκοπόν νά ἀνακηρυχθοῦν νομοθετικῶς «ἐπίσημος ἡγεσία» ἤ «ἐπίσημος Ἐκκλησία» τῶν Γ.Ο.Χ. καί οὕτω νά «καπελώσουν», κατά τό δή λεγόμενον, ἤτοι νά κατεξουσιάσουν καί μονοπωλήσουν, τόν χῶρο τῶν Γ.Ο.Χ., ἄς μή λησμονοῦν οὗτοι, ὅτι «ὁ ὀρύσσων λάκκον ἐμπεσεῖται εἰς αὐτόν» καί ἄς ἔχουν ὑπ’ ὄψιν των ὅτι αἱ πράξεις των ὡς καί πράξεις παντός ἠθικοῦ αὐτουργοῦ, ἤ ἀναγκαίου συνεργοῦ, θά ἀποδειχθοῦν πράξεις θρησκευτικῆς, ἀλλά καί ἐθνικῆς προδοσίας.»Αὐτό τό τόσο σπουδαῖο καί κατατοπιστικό κείμενο, τοῦ Θεοδώρου Σαρ. Θεοδωροπούλου (καί τοῦ ἀδερφοῦ του Γεωργίου), δημοσιεύτηκε καί στό περιοδικό «Ὀρθόδοξος Ἔνστασις καί Μαρτυρία» (Ἰαν.-Μάρτιος 1989, τ. 14, σ. 13).Β. Συμφωνώντας μέ τίς ἀνωτέρω θέσεις καί ὁ π. Νικόλαος Δημαρᾶς τονίζει:«Σύμφωνα, λοιπόν, μέ τό Συνταγματικό Δίκαιο, τήν κειμένη Νομοθεσία καί τήν πάγια Νομολογία τῶν Ἑλληνικῶν Δικαστηρίων ἡ νομική θέση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Πατρίου ἑορτολογίου εἶναι σαφής καί δέν χρήζει καμμιᾶς περαιτέρω ἀναγνωρίσεως. Οἱ Παλαιοημερολογῖτες δύνανται νά τελοῦν ἀκωλύτως τά λατρευτικά τους καθήκοντα, σύμφωνα πρός τούς «ἱερούς καί Ἀποστολικούς καί Συνοδικούς Κανόνες καί τίς ἱερές Παραδόσεις» ὅπως ἐκεῖ αὐτά ρυθμίζονται καί προβλέπονται.Ἡ ἀναγνώρισις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ἀπό τήν Πολιτεία εἶναι ὑπαρκτή καί δεδομένη κατά τό Σύνταγμα.Ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἀπαιτεῖται εἶναι τό νά τηροῦν καί νά σέβονται ὅλα τά ὄργανα τῆς Πολιτείας τίς Συνταγματικές καί τίς σχετικές διατάξεις τοῦ κοινοῦ Δικαίου καί νά διασφαλίζουν ἔτσι τήν ἀκώλυτη ἄσκηση τῶν λατρευτικῶν δικαιωμάτων τῶν Ὀρθοδόξων Παλαιοημερολογιτῶν.» (Σταῦρου Καραμήτσου, Ἡ Ἀγωνία ἐν τῷ κῆπω τῆς Γεσθημανῆ, Β΄ ἔκδοσις Ἐπηυξημένη, Εἰσαγωγή πρεσβ. π. Νικολάου Δημαρᾶ, Νομικοῦ Συμβούλου τῆς Ἐκκλησίας, σ.38, καί στό: Ἔρευνα στό Δίκαιο, Τεῦχος 1, Θερινό Ἐξάμηνο 1988, σ.13, π. Νικολάου Δημαρᾶ)Γ. Σχετικά μέ τό θέμα καί τό περιοδικό «Ἅγιος Ἀγαθάγγελος», ἔχει γράψει τά κάτωθι: «Ἡ ἑτέρα καί ἐπίσης πονηρά παγίς τήν ὁποίαν τεχνηέντως ἔρριψε καί ὁ Βαρθολομαῖος εἰς τό ὑπόμνημά του, πρός τό Ἑλληνικόν Ὑπουργεῖον τῶν Ἐξωτερικῶν, ἀναφορικῶς μέ τήν ἰσχύν τῶν Μυστηρίων τῶν τελεσθέντων ὑπό κληρικῶν τοῦ Ὀρθοδόξου ἑορτολογίου, ἡ ἀναγνώρισις ὑπό τοῦ κράτους μίας μερίδος τῶν ἀκολουθούντων τό πάτριον ἑορτολόγιον. Μέ τήν φανεράν ἤ καί κρυφήν συνεργασίαν τῆς νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, νά ἀναγνωρίση τό κράτος μία ἤ καί δύο Συνόδους, εἰς τάς ὁποίας θά θεσπισθῆ καί ἐγκριθῆ ἕνας κανονισμός σωματειακός ἐκλογῆς Ἐπισκόπων, προσόντων κ.λ.π. Δικαιώματος μόνον εἰς αὐτούς ἀνεγέρσεως Ἱ. Ναῶν, ἀναγνωρίσεως Μυστηρίων ἀκόμη καί ἐπιχορηγήσεως. Δηλαδή ἀντίγραφον τῆς νεοημερολογιτικῆς ἐκκλησίας ἡ ὁποία δέν διοικεῖται βάσει τοῦ Ἱ. Πηδαλίου, ἀλλά διά τοῦ ἀνθρωπίνου κατασκευάσματος τοῦ λεγομένου καταστατικοῦ χάρτου.» (Ἅγιος Ἀγαθάγγελος, Μάϊος-Ἰούνιος 1998, τ.167, σ.4)Αὐτά πρέσβευαν οἱ ΓΟΧ περί τῆς νομοθετικῆς ἀναγνωρίσεως των. Ἀλλά δυστυχῶς μέ τήν πάροδο τοῦ καιροῦ, μερικοί πού ἐπικροτοῦσαν καί εἶχαν σημαῖα τά ἀνωτέρω, σήμερα ἀλίμονο γίνονται οἱ ἴδιοι μωροφιλόδοξοι, μέ σκοπό νά καπελώσουν τόν χῶρο τῶν ΓΟΧ καί οἱ πράξεις των κινδυνεύουν νά ἀποδειχθοῦν «πράξεις θρησκευτικῆς, ἀλλά καί ἐθνικῆς προδοσίας.»!Ὁ κ. Θεοδ. Θεοδωρόπουλος γνωστός στούς παλαιοημερολογίτας ἀνά τό πανελλήνιον, εἶναι αὐτός πού ὑπερασπίστηκε σθεναρῶς καί ἐπιτυχῶς τίς μοναχές τῆς μονῆς Ἁγίων Πάντων Σπετσῶν, καί τοῦ πνευματικοῦ των ἁγίου π. Χρυσοστόμου, ὅταν ἔκοψαν τό μνημόσυνον τοῦ νεοημερολογίτου Ἐπισκόπου των, καί ἐπέστρεψαν στό πάτριο ἑορτολόγιο.Περί τοῦ γνησίου αὐτοῦ τέκνου τῆς Ἐκκλησίας τῶν παλαιοημερολογιτῶν, γράφηκαν τά ἐξῆς: «Μεγάλη Δικαστική Νίκη τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν … 4. Τήν ὑπόθεσιν, μέ ἀπαράμμιλον ἐπιστημονικήν δεξιότητα καί ὑπερθαύμαστον αὐταπάρνησιν, ἐχειρίσθη ἀπό πλευρᾶς τῶν ἀγωνισθέντων καί νικησάντων Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ὁ εὐσεβής Δικηγόρος παρά τῷ Ἀρείω Πάγω κύριος Θεόδωρος Σαρ. Θεοδωρόπουλος, ὁ ὁποῖος μέχρι τώρα ἔχει προσφέρει λίαν πολυτίμους καί ἀνεκτιμήτους ὑπηρεσίας, ἰδία εἰς τάς περιπτώσεις ἀντιμετωπίσεως διωγμῶν, καί εἰς τήν ἡμετέραν Ἱερᾶν Σύνοδον. … ἀπευθύνομεν θερμότατα συγχαρητήρια εἰς τόν εὐσεβῆ, ζηλωτήν καί ἀγωνιστήν Δικηγόρον κ. Θεόδωρον Σαρ. Θεοδωρόπουλον « ( Ἅγιος Κυπριανός, Μάϊος-Ἰούνιος 1991 τ.242, σ.315-6)«Ἅπαντας τούς ὡς ἄνω σκληροτάτους καί νικηφόρους δικαστικούς ἀγώνας διεξήγαγον κατά τήν τελευταῖαν δεκαετίαν, ὡς πληρεξούσιοι δικηγόροι τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν οἱ Δικηγόροι παρά τῷ Ἀρείω Πάγω, κύριοι Θεόδωρος Σαρ. Θεοδωρόπουλος καί Γεώργιος Σαρ. Θεοδωρόπουλος καί ἄλλοι» (Πάτρια τ. Ι΄ σ.142)
Πολιτεία καί Ἐκκλησία σήμερα
Ὑπάρχει ἀσφαλῶς Σατανᾶς, ἀλλά αὐτός εὐρίσκεται μέ ὅλα τά τάγματά του, στήν καρδιά αὐτῶν πού ψηφίζουν ἀντίχριστους Νόμους. Εἶναι πραγματικά τέκνα τοῦ Διαβόλου οἱ ἄνθρωποι αὐτοί καί μισοῦν τό καλόν. Ὑπάρχουν καί δροῦν σκοτεινές δυνάμεις πού δέν θέλουν τήν Ἐκκλησίαν ἐλευθέραν καί ζῶσαν, διότι αὐτή εἶναι ἡ μόνη δύναμις πού κρατάει τό φρόνημα τοῦ Ὀρθοδόξουν Ἑλληνικοῦ λαοῦ ὑψηλόν. Αὐτῶν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, εἶναι ὄργανα οἱ μισόκαλοι αὐτοί ἄνθρωποι πού πολεμοῦν τήν Ἐκκλησία διότι τήν μισοῦν. Αὐτοί ἐπιζητοῦν τήν πλήρη ὑποταγή της καί ὠθοῦν πρός τοῦτο ἐκ τῶν παρασκηνίων τίς κυβερνήσεις.Στήν ἐποχή μας τήν Ἑλληνική Πολιτεία, ἴσως ὅσο ποτέ ἄλλοτε, τήν κυβερνοῦν ὄχι μόνον ἄθεοι, ἀλλά καί ἀντίχριστοι ἄνθρωποι πού εἶναι μέλη σκοτεινῶν ὀργανώσεων, ὅπως τῆς Μασσονίας καί τῆς Λέσχης Μπίλντενμπερκ. Γι αὐτό τίς τελευταῖες δεκαετίας εἴμαστε μάρτυρες ἑνός ἐγκληματικοῦ ξυλώματος τῶν πάντων, Ἐκκλησίας, Πατρίδος, Οἰκογένειας, Παιδείας.Αὐτή ἡ πολεμική ἄρχισε ἀπό τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821. Ἀπό τότε οἱ φίλοι μας οἱ «Εὐρωπαίγοι» καί «ἀνθρωποφάγοι» ἔβαλλαν στό μάτι τους «τό ἄλθρο τῆς θρησκείας», ὅπως ἔλεγε ὁ ἥρωας Ἰωάννης Μακρυγιάννης (Ὁ πόνος τοῦ Μακρυγιάννη, ἐκδ. Παρακλήτου, σ.7): προσπαθοῦν μέ δόλο, μέ ἀπάτη καί κάθε ἄλλο μέσον, νά ξεθεμελιώσουν τά πάντα, νά σβήσουν τόν Ὀρθόδοξο τρόπο ζωῆς.Καλός γνώστης αὐτῆς τῆς ἐπιθέσεως αὐτός ὁ ἥρωας τοῦ ΄21, γράφει: «Μοῦ λέγει (ὁ γάλλος Μαλέρμπ), ἕνα θά σᾶς βλάψη ἐσᾶς, τό κεφάλαιον τῆς θρησκείας, ὁποῦ αὐτείνη ἡ ἰδέα εἶναι σ’ ἐσᾶς πολύ τυπωμένη.» «Κι’ ὅλος ὁ ἀγώνας τους, .., εἶναι διά τήν θρησκείαν: … Μεγάλε Βασιλέα (Φίλιππα τῆς Γαλλίας) … καί δοξολογᾶτε τόν διάβολον, …νά καταγένεσαι νά ἀλαξοπιστήσης μιάν χούφτα ἀνθρώπους». «Γνωρίζουμε τίς ἐνέργειες τίς μυστικές τῶν ξένων ὁποῦ ἐργάζονται διά τήν θρησκεία μας» (Ὁ πόνος τοῦ Μακρυγιάννη, ἐκδ. Παρακλήτου, σ.7, 8, 9)Τελευταία ψηφίζονται ἀπό τήν Πολιτεία, ὅλο καί πιό πολύ ἀντιευαγγελικοί νόμοι. Μᾶς εἶναι γνωστόν πῶς καί ἀπό πού προέρχονται οἱ διάφορες νομοθετικές ἀντίχριστες ρυθμίσεις. Τό Ἑλληνικό Κράτος δέν εἶναι πλέον ἐλεύθερο, εἶναι σκλαβωμένο στήν δαιμονισμένη Εὐρώπη. Γι’ αὐτήν πρότυπο πρός μίμηση εἶναι ὁ ἁμαρτωλός καί ἀποστάτης ἄνθρωπος, ὄχι ὁ Θεάνθρωπος Χριστός. Αὐτή ξεφουρνίζει συνεχῶς νέα ἤθη καί ἔθιμα, ἀντίθετα μέ τά ἐπικρατοῦντα στήν Ὀρθόδοξη πατρίδα μας, καί τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο ἐναρμονίζεται μ’ αὐτά, δηλαδή ἀλλάζει τήν νομοθεσία μας! Ἔχουμε δομική ἀλλαγή τῶν χαρακτηριστικῶν τοῦ Συντάγματος. Ἡ δομή του ἀπό Ὀρθόδοξη χριστιανική, γίνεται συνεχῶς ἀντίχριστη. Ἡ Πολιτεία πού ἀρέσκεται νά αὐτοαποκαλῆτε δημοκρατική συνεχῶς νομοθετεῖ, κατά παράβασιν τοῦ Συντάγματος, ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας: νομοθετεῖ ἀποκλειστικά μέτρα πνευματικῆς ἀποσάθρωσης καί ἐθνικῆς ἐκποίησης. Σκοπός της νά γίνη καί ἡ χώρα μας, χώρα Γαδαρηνῶν, ὅπως εἶναι καί ἡ Εὐρώπη, γιά νά ἐγκαταλείψη καί ἐμᾶς ὁ Χριστός. Τολμήσαμε νά καταργήσουμε καί τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς καί ὁμιλοῦμε γιά γάμο μεταξύ δύο ἀνδρῶν ἤ γυναικῶν!Οἱ Νόμοι τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, τῆς ὁποίας τό Σύνταγμα φέρει τήν προμετωπίδα, «Εἰς τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος», πρέπει νά εἶναι σύμφωνοι πρός τάς ἀρχάς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐν τούτοις ὅλως ἀντισυνταγματικῶς, καί ἰδιαιτέρως τελευταία, ψηφίζονται νόμοι στό ὄνομα τοῦ διαβόλου, μέ σκοπό νά δηλητηριάσουν τά ἤθη καί τήν χριστιανικήν μας ζωή καί πολιτεία.Ἔγινε πλέον τό Κράτος μας «σαπρόν δένδρον», γι’ αὐτό καί δίδει πονηρούς καρπούς. Ὁ Θεός δέν θά ἀργήση νά τό κόψη καί νά τό βάλλη στήν φωτιά, ἐάν δέν μετανοήσει.Ἡ Ἐκκλησία μας πολλά μαθήματα ἔλαβε στήν πράξη καί δέν πρέπει νά ἐμπιστεύεται τούς φορεῖς τῆς Πολιτείας. Οἱ πολιτικοί μας δυστυχῶς συναγωνίζονται μεταξύ τους, ποιός νά ὁμοιάση πιό πολύ τούς Νέρωνες!
Ὁ Νόμος 4301 τοῦ 2014, εἶναι προϊόν τῶν ἐκσυχρονιστῶν.
Μέσα στά πλαίσια αὐτῆς τῆς ἀποδόμησης τοῦ Ὀρθοδόξου Ἔθνους μας ψηφίστηκε (7 Ὀκτωβρίου 2014) καί ὁ Νόμος 4301, πού δημιούργησε ἀνησυχία στούς κόλπος τῶν ΓΟΧ.Ὁ Νόμος αὐτός εἶναι προϊόν τῶν ἐκσυγχρονιστῶν, αὐτοί ἔγραφαν:«Ἀρχίζει νά γίνεται ὅλο καί πιό ἔντονη ἡ ἔλλειψη εἰδικοῦ νόμου στήν Ἑλλάδα, γιά τή νομική ὑπόσταση τῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων, οἱ ὁποίες δέν ἔχουν ἀναγνωριστεῖ ἀκόμη ὡς νομικά πρόσωπα. … Ἀπό τή σύγκριση μέ αὐτά πού ἰσχύουν σέ ἄλλες εὑρωπαϊκές χῶρες προκύπτει ἡ πιεστική πλέον ἀνάγκη γιά τή δημιουργία ἑνός πλαισίου νόμου ἀπόκτησης νομικῆς προσωπικότητας τῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων καί στήν Ἑλλάδα.» (Ἡ νομική προσωπικότητα τῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων σέ χῶρες τῆς Εὐρώπης, Δρ. Ἀλτάνας Φίλου-Πατσαντάρα, Ἐφημ. ΔΔ-4|2012, σ.570, 571).
Κίνδυνοι ἐκ τοῦ νόμου διά τήν Πατρίδα μας
Ὁ Νόμος 4301 ἐσχολιάσθη δυσμενέστατα ὑπό ἀρκετῶν πού πονοῦν τήν Ἐκκλησία. Ἐπισωρεύει κινδύνους καί θά ἔχη ὀλέθριες συνέπειες τόσο γιά τήν Ἐκκλησία ὅσο καί γιά τό Ἑλληνικόν Ἔθνος. «Τό νομοσχέδιο αὐτό θέτει τάς βάσεις, διά νά ἐξαφανισθῆ ἡ Ὀρθόδοξος ταυτότης τῆς Ἑλλάδος. …Ἡ Πολιτεία νομιμοποιεῖ ὅλας τάς παραθρησκείας, τάς σέκτας, τάς αἱρετικάς «ἐκκλησίας» καί τό Ἰσλάμ.» (Ο. Τ. 18 Ἀπριλίου 2014, φ. 2019)Ὁποιαδήποτε ἀντίχριστος αἱρετική καί θρησκευτική παραφυάδα ποῦ δρᾶ ἀντεθνικῶς, θά μπορῆ νά νομιμοποιηθῆ σάν Ἐκκλησία, πρός διάβρωσιν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Θά γεμίση ἔτσι ὁ τόπος μας ἀπό παντός εἶδους «ἐκκλησίες».Ὁ προβληματικός αὐτός Νόμος 4301 «περιορίζει τήν θρησκευτική ἐλευθερία, τήν ὁποία θέτει ὑπό κρατικό ἔλεγχο, … ἐπεμβαίνει στήν αὐτοδιοίκηση τῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων, … ὁρίζοντας ὡς αἴτιο διάλυσής του τήν ἀνήθικη ἤ τήν ἐνάντια πρός τή δημόσια τάξη λειτουργία του (ἄρθρο 10, παράγραφος γ΄), ἀφήνει ἀνοικτό τό πεδίο γιά αὐθαιρέτους ὁρισμούς περί ἠθικοῦ καί μή ἠθικοῦ» (π. Ν. Δημαρᾶς, στό «Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, Ὁ Νόμος 4301|2014 γιά τήν Νομική Μορφή τῶν Θρησκευτικῶν Κοινοτήτων στήν Ἑλλάδα, Ἀθῆναι 2019, σ.87» (στό ἐξῆς (Σ.Φ.)).Οἱ θρησκευτικοί λειτουργοί τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἤ Θρησκευτικοῦ Νομικοῦ Προσώπου, δίνουν τό πλῆρες βιογραφικό σημείωμα τους, στά χέρια τοῦ Μεγάλου Ἀδερφοῦ.Ὁ εὐλαβής δικηγόρος πού πιό πρίν ἀναφέραμε, ὁ κ. Θεόδωρος Σ. Θεοδωρόπουλος, εἶναι καταπέλτης κατά τοῦ Νόμου 4301. Θά παραθέσουμε ἀποσπάσματα ἀπό δύο Ὑπομνήματα του, τό ἕνα συντάχθηκε πρίν τήν ψήφιση τοῦ νόμου, καί τό ἄλλο μετά τήν ψήφιση:«ἡ ψήφισις τοῦ ὁποίου θά ἐπιφέρη τήν οὐσιαστικήν κατάλυσιν τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας εἰς τήν πατρίδα μας. …πρόκειται περί κατασκευάσματος ἀπό πάσης πλευρᾶς ἀποκρουστέου καί ἀπορριπτέου. Προεκάλεσεν τήν γενικήν ἀγανάκτησιν ἀπό μέρους τῶν ἐνδιαφερομένων ἀλλά καί ἐπιστημονικῶν ὀργανώσεων, ὅπως ἡ Ἕνωσις Προστασίας Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου … Α. ὁ ἄξων περί τόν ὁποῖον στρέφεται τό ἐν λόγω νομοσχέδιον εἶναι ἡ καθίδρυσις τῆς δυνατότητος εἰς τόν Καίσαρα, … νά ὑπεισέρχεται καί δή κατά τρόπον βαναύσως ἀπροσχημάτιστον εἰς τήν ἴδρυσιν, εἰς τήν λειτουργίαν καί τήν διάλυσιν τῶν ἐν Ἑλλάδι θρησκευτικῶν κοινοτήτων. ..Ἡ πρόθεσις αὐτή τοῦ Καίσαρος εἶναι διάχυτος καί ἔκδηλος ἀπό τῆς πρώτης ἕως τῆς τελευταῖας γραμμῆς τοῦ ἐπιμάχου νομοσχεδίου. Β. … Οὕτω ἐπιτυγχάνεται ὁ ἔλεγχος καί ἡ ἀστυνόμευσις τῶν θρησκευτικῶν λειτουργῶν, τῶν διοικούντων κ.λ.π. τοῦ θρησκευτικοῦ νομικοῦ προσώπου. …Γ. … ὡς γνωστόν ἡ ἀποκάλυψις τοῦ θρησκευτικοῦ πιστεύματος ἀπαγορεύεται, τό γε νῦν ἔχον ἐν παντί, ἀκόμη καί δι’ ἀναγραφῆς του εἰς τάς ἀστυνομικάς ταυτότητας τῶν πολιτῶν; Πῶς θά συνδυαστοῦν τά δύο ταῦτα ἀσυνδύαστα.Δ. … ε) Ἀστυνομεύεται ὁ θρησκευτικός λειτουργός τοῦ δεδομένου θρησκευτικοῦ προσώπου ἀφοῦ ἐπιβάλλεται ἡ ὑποχρεωτική καί μάλιστα ἀποκλειστική μνεία τοῦ προσώπου του εἰς τήν ἰδρυτικήν πρᾶξιν, ἡ ὑποβολή ἀπό μέρους του λεπτομερούς καί ἐξονυχιστικοῦ βιογραφικοῦ σημειώματος τόσον διά τόν κατά κόσμον βίον του ὅσον καί διά τήν θρησκευτικήν του πορείαν; …ζ) Προβλέπεται ὑποχρεωτικῶς ἡ σύνταξις ἐσωτερικοῦ κανονισμοῦ λειτουργίας προσιδιάζοντος εἰς σωφρονιστικόν κατάστημα, γεγονός ἀδιανόητον διά πᾶν νομικόν πρόσωπον, ἀφοῦ καθιστᾶ δυνατόν τόν ἀπόλυτον ἔλεγχον τοῦ θρησκευτικοῦ νομικοῦ προσώπου, τῶν μελῶν του, τῆς διοικήσεως του καί τοῦ θρησκευτικοῦ του λειτουργοῦ, ἀπό τάς διαφόρους κρατικάς ἀρχάς, τήν ἄσκησιν πιέσεων ὑπό διάφορα προσχήματα ἐκ μέρους τρίτων κ.λ.π. …Ζ. Τά τῆς περιουσίας τῶν θρησκευτικῶν νομικῶν προσώπων προβλέπονται εἰς τό ἄρθρον 7ον τοῦ νομοσχεδίου κατά τρόπον ἠθελημένως ἐλλειπτικόν καί στρεβλωτικόν μέ διαφανή τήν πρόθεσιν τῆς δυνατότητος τελικῆς ἁρπαγῆς ταύτης ἀπό τό Κράτος. …ΙΑ. Ὡς νά μήν ἔφθανεν ἡ δυνατότης τοῦ Καίσαρος καί τῶν ὀργάνων τούτου νά παραμβαίνουν καί νά διαλύουν ἄνευ μάλιστα τηρήσεως ρητῶν οὐσιωδῶν προϋποθέσεων σαφώς καθοριζομένων, τά θρησκευτικά νομικά πρόσωπα, καί μάλιστα κατά τρόπον εὐχερέστατον, προβλέπεται κατά τό 11ον ἄρθρον τοῦ νομοσχεδίου ὡς οἱονεῖ προσωρινόν μέτρον καί ἡ ἀναστολή λειτουργίας τοῦ θρησκευτικοῦ νομικοῦ προσώπου ἐπί ἕν ἐξάμηνον, γεγονός πού ἐπάγεται κατά κανόνα τήν ὀριστικήν του διάλυσιν. ΙΒ. ..Δηλαδή προβλέπεται ἀκόμη καί «Ὁμοσπονδιοποίησις» ὡσάν νά ἐπρόκειτο, ὅπως ἐτονίσθη καί ἀλλαχοῦ, περί ἐπαγγελματικῶν σωματείων φορτοεκφορτωτῶν ἤ βιομηχάνων. … Τό ἐπίμαχον νομοσχέδιον, … ἀποτελεῖ αὐτόχρημα τερατώδες κατασκεύασμα …, πρέπει ἀμέσως καί ἄνευ ἑτέρου νά ἀποσυρθῆ, ἀφοῦ καταλύει τήν θρησκευτικήν ἐλευθερίαν» (Ἐνημερωτικόν Ὑπόμνημα Θεοδώρου Σ. Θεοδωροπούλου, 20 Ἰουλίου 2014)«Α. … γ. ..ἐπιδιώκεται, καί μάλιστα κατά τρόπον βαναύσως προκλητικόν, ἡ ἐξώθησις εἰς τήν κατασκευήν ὀργανωτικῶν σχημάτων(θρησκευτικῶν, νομικῶν προσώπων κ.λ.π.) τελούντων ἐν τοῖς πράγμασι, ὅπως κατωτέρω ἀναλυτικῶς ἀναπτύσσεται, ὑπό τόν ἀσφυκτικόν ἔλεγχον τῆς κρατικῆς ἐξουσίας … δ. Οἱ ἐκ τοῦ κυβερνητικοῦ τούτου ἐχειρήματος κίνδυνοι ἐγένοντο ἀντιληπτοί ἀπό τούς ἐνδιαφερομένους, δι’ ὅν λόγον καί κατά τό στάδιον τῶν διαβουλεύσεων (..) ὄχι μόνον δέν τό ἐνέκριναν καί δέν τό ἀπεδέχθησαν ἀλλά καί ἐν τῶ συνόλω των(καί ἄνευ ἐξαιρέσεως τινός, καθ’ὅσον τουλάχιστον καί ἡμεῖς γνωρίζομεν) ἐξεδήλωσαν τήν ἀντίθεσίν των καί τήν ἀντίδρασίν των, ἀλλά εἰς ὦτα μή ἀκουόντων. …Γ. γ. .. ἐγένετο «ἀνουσιωδῶς δεκτόν» ἀπό τό Βατικανόν καί ἀπό τό «Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν». … Δ. … α. … 2) Εἶναι δυνατόν νά διαλυθῆ μέ ἀπόφασιν τοῦ Πρωτοδικείου ἐάν ζητηθεῖ τοῦτο ἀπό τήν ἐποπτεύουσαν ἀρχήν ἤ ἀπό τόν εἰσαγγελέα, χωρίς νά προσδιορίζονται ὑπό ποίας οὐσιαστικάς προϋποθέσεις δύναται νά ζητηθῆ καί νά συντελεσθῆ ἡ δικαστική διάλυσις, γεγονός τό ὁποῖον ἀνήκει τάς θύρας εἰς παντός εἴδους αὐθαιρεσίας.3) Διαλύεται τό θρησκευτικόν νομικόν πρόσωπον ἐάν μείνει ἄνευ θρησκευτικοῦ λειτουργοῦ ἐπί ἕν τουλάχιστον ἑξάμηνον. Δηλαδή, εὑρίσκεται ἡ ὕπαρξίς του εἰς χείρας τοῦ θρησκευτικοῦ λειτουργοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι δυνατόν δι’ οἱονδήποτε λόγον-ἐκουσίως, ἤ πιεζόμενος ἄλλοθεν, ἤ ἀποθνήσκων, ἤ ἄλλως πῶς-νά ἐκλείψη καί νά ἀφήση τό ποίμνιον του ἀκέφαλον. β. Εἰς τό ἄρθρον 11ον προβλέπονται τά τῆς δυνατότητος ἀναστολῆς λειτουργίας τοῦ θρησκευτικοῦ νομικοῦ προσώπου, δηλαδή προσωρινῆς ἀπαγορεύσεως τῆς λειτουργίας του, ἐάν συντρέχουν προϋποθέσεις διαλύσεώς του, ἤ ἐάν ὑφίσταται «κίνδυνος διασαλεύσεως τῆς δημοσίας τάξεως» μέ ὅλως νεφελώδεις προϋποθέσεις, τῶν δυνατότητων ἀναστολῆς λειτουργίας, γεγονός ὄχι μόνον νομικῶς ἀλλά καί ἀπό πάσης ἄλλης πλευρᾶς ἀπαράδεκτον. …Ε. … α. Εἰς τό ἄρθρον 7ον περιέχονται κατά τρόπον ἀσφυκτικῶς δέσμιον τά τῆς περιουσίας τῶν ὑπό ἵδρυσιν θρησκευτικῶν νομικῶν προσώπων μέ ἀνάγλυφον τόν κίνδυνον τῆς τελικῆς ἁρπαγῆς τούτων ἀπό τό ἑλληνικόν δημόσιον, δηλαδή τῆς δημεύσεως κινητῶν καί ἀκινήτων. …ΣΤ … β. Εἰς τό ἄρθρον 13ον. Γίνεται ἀναγνώρισις νομικῆς προσωπικότητος τῆς ἐν Ἑλλάδι «καθολικῆς ἐκκλησίας» καί διαφόρων ἄλλων ὑφισταμένων «ἐκκλησιῶν» καί νομικῶν προσώπων τούτων. Ἡ τοιαύτη κατ’ἐξαίρεσιν προνομιακή ἀναγνώρισις …, καταλύει-ἐκτός τῶν ἄλλων-καί τήν … ἀρχήν τῆς ἰσότητος. γ. … Θεσπίζεται ἡ ἴδρυσις … ἐνιαίου μητρώου καταχωρήσεως θρησκευτικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν νομικῶν προσώπων καί θρησκευτικῶν λειτουργῶν. Διά τῆς διατάξεως ταύτης- … -καθίσταται ἡλίου φαεινότερον ὅτι σκοπός ἀποκλειστικός τῆς ἐν θέματι ἀπαραδέκτου νομοθετήσεως ἤτο ἡ ἀστυνόμευσις τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας καί τῆς συνακολούθου λατρευτικῆς καί ἄλλης δραστηριότητος τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν. Πρᾶγμα ἀπαράδεκτον καί αὐτόχρημα ἀνατριχιαστικόν.» (Ὑπόμνημα Θεοδώρου Σ. Θεοδωροπούλου, μετά τήν ψήφισιν τοῦ Νόμου 4301)
Ὑποβιβασμός τῆς Ἐκκλησία σέ ΝΠΔΔ καί ΝΠΙΔ
Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἕνας δημόσιος ὀργανισμός ἤ ἕνα σωματεῖον γιά νά ἐνταχθῆ στόν Κρατικό ὀργανισμό, εἶναι παράλληλος πρός τό Κράτος ὀργάνωσις, καί δέν εἶναι δυνατόν οὔτε ἐπιτρεπτόν νά ὑποβιβασθῆ καί νά γίνη παράλληλος ἄλλων νομικῶν προσώπων, καί νά ὑποταχθῆ στό κράτος, ὅπως ὑποτάσσονται τά νομικά πρόσωπα αὐτοῦ. Εἶναι ἀσυμβίβαστον ἡ Ἐκκλησία ὡς θεανθρώπινος ὀργανισμός, ὡς σῶμα τοῦ Χριστοῦ, νά γίνεται Νομικόν Πρόσωπον Δημοσίου ἤ Ἰδιωτικοῦ Δικαίου (ΝΠΔΔ ἤ ΝΠΙΔ), καί νά τίθεται στίς διαταγές τοῦ Καίσαρα. Ἀλλά ἡ Νεοημερολογίτικη Ἐκκλησία ἔκανε καί αὐτόν τόν συμβιβασμό. Ἔτσι ὄχι μόνον δέν μπόρεσε νά ἀπαλλαγῆ ἀπό τά ἐπαίσχυντα δεσμά τῆς Πολιτείας, νά τά σπάση μετά το 1924, ἀλλά δέθηκε καί ἄλλο, παρά τίς διαμαρτυρίες μερικῶν Ἐπισκόπων της, ἀφοῦ καταδέχτηκε νά γίνη ΝΠΔΔ, μέ τό Νομοθετικόν Διάταγμα πού φέρει τόν ἀριθμόν 126)1969. Ὁ χαρακτηρισμός αὐτός, τοῦ Θεοσυστάτου Ὀργανισμοῦ τῆς Ἁγιωτάτης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ὡς ΝΠΔΔ, εἶναι ἀπαίσιος, ἐπαίσχυντος, ἀσεβῆς καί εὐτελής, καί θεωρήθηκε ὡς βλασφημία κατά τοῦ Παναγίου Πνεύματος.Οἱ Ἐπίσκοποι τῆς καινοτομίας ἔθεσαν τόν Νόμον τοῦ Κράτους πάνω ἀπό τόν Χριστόν: μετέβαλλαν τήν Ἐκκλησίαν σέ ἕνα ἁπλό Κρατικόν Ἴδρυμα τό ὁποῖον ὑπόκειται στούς νόμους τοῦ Κράτους, καί βρίσκεται κάτω ἀπό τήν αἰγίδα καί τήν σπάθην τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας. Δέθηκε ἔτσι ἡ Ἐκκλησία τῶν Νεοημερολογιτῶν πιό πολύ στό ἄρμα τῆς Πολιτείας, ὥστε νά τήν σέρνη ὅπου αὐτή θέλει! Ἡ κατάντια της φαίνεται μόνο ἀπό τό γεγονός πού, τήν διατάζη ὁ Καίσαρας νά καθαιρῆ Ἐπισκόπους της, καί αὐτή νά ὑποκλίνεται λέγοντας, στάς προσταγάς σας Καίσαρα! Ἄλλο πράγμα βέβαια εἶναι νά ἰδρύσουν μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἕνα σωματεῖο, καί ἄλλο νά κάνουμε τήν Ἐκκλησία σωματεῖο. Ἡ Ἐκκλησία δέν μετατρέπεται σέ ἐγκόσμιον ὀργανισμόν, ὁ ὁποῖος τελεί ὑπό τήν ἐπίβλεψιν τοῦ κράτους, καί μπορεῖ νά τόν διαλύση μέ ἕναν νόμο ὅπως ὅλα τά Νομικά Πρόσωπα. Αὐτό ἔπαθε ἡ καινοτόμος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.Μετά τήν διαίρεσιν τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ σέ Παλαιοημερολογῖτες καί Νεοημερολογῖτες, οἱ πρώτοι βρέθηκαν ἀπηλλαγμένοι ἀπό τά δεσμά τῆς Πολιτείας.Νά μήν τρέφεται ὅμως κανείς μέ αὐταπάτες ὅτι ὁ διάβολος … ξέχασε τήν Ἐκκλησία τῶν παλαιοημερολογιτῶν! Αὑτή ἡ προσπάθειά του νά τήν δέση στό ἅρμα τῆς πολιτείας γιά νά τήν τσαλαπατήση, εἶναι μία ἀπο τίς ἐπιθέσεις του ἐναντίον αὐτῆς. Καί νά, τελευταῖα ζήλωσαν τήν δόξαν τῶν Νεοημερολογιτῶν (τήν ὑποταγή τους στόν Καίσαρα) ἀκόμη καί Παλαιοημερολογῖται Ἐπίσκοποι! Ἐθελουσίως αὐτοί τό 1996 ὑποβίβασαν τήν Ἐκκλησία, ὄχι εἰς ΝΠΔΔ ἀλλά καί ἀκόμη χαμηλώτερα, εἰς ΝΠΙΔ τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας! Ἔτσι διαβάζουμε: «Ἡ Ἐκκλησία μας ἀνεγνωρίσθη ὡς Νομικόν πρόσωπον ἰδιωτικοῦ Δικαίου. Μέ τήν ὑπ’ ἀριθμ 1835)1996 ἀπόφαση τοῦ Μονομελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν, ἡ Ἐκκλησία μας ἀνεγνωρίσθη ὡς Νομικόν πρόσωπον ἰδιωτικοῦ Δικαίου μέ τήν ἑπωνυμίαν «ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ»« (ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ, Ἀπρ.-Μάϊος 1996, φ.8, σ.56).Καί νά σκεφθῆ κανείς ὅτι, ἀκόμη καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Καινοτομίας κ. Ἰερώνυμος Β΄, θεωρεῖ τήν μετατροπή τῆς νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπό ΝΠΔΔ σέ ΝΠΙΔ, ὡς ἐξομοίωση της «μέ τίς ποδοσφαιρικές ὁμάδες, τούς συλλόγους κ.λ.π.»! (Πειραϊκή Ἐκκλησία τ. 308, Νοέμβριος 2018, σ.18)
Ποία στάσι ἔπρεπε νά κρατήσουν οἱ ΓΟΧ
Οἱ Ἐπίσκοποι τῶν ΓΟΧ ἔπρεπε νά ὑποδείξουν στήν Πολιτεία ἄν ὄχι καί νά ἀπαιτήσουν, νά ἀποσύρη τόν νόμο 4301, διότι αὐτοί ἔδωκαν ὅρκον ὅτι θά προμαχήσουν ὑπέρ τῶν δικαίων τῆς Ἐκκλησίας. Οὐδείς, ὅμως, προμαχεῖ ἀδρανῶν, ἀλλ’ ἀγωνιζόμενος εἰς τό πεδίον τῆς μάχης. Νά φθάσουν καί στό Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας νά τοῦ ἐπισημάνουν τόν κίνδυνο πού διατρέχει τό Ἔθνος μας ἀπό τόν νόμο. Μέχρι καί ἀφορισμοῦ αὐτῶν πού τόν ψήφισαν ἔπρεπε νά φθάσουν. Καί ὄχι μόνον γιά τόν νόμο αὐτόν ἀλλά καί γιά τόσους ἄλλους νόμους πού εἶναι ἐνάντιοι στό Εὐαγγέλιο, ἔτσι ἔπρεπε νά ἐνεργήσουν.
Ἐξαιρεῖται ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τοῦ Νόμου 4301
Ὁ Νόμος 4301 ἔγινε γιά ὅλες τίς αἱρέσεις, γιά θρησκευτικές ὁμάδες ἀλλοδαπῶν, γιά τήν κάθε σέκτα.«Μέ τόν νόμο 4301 τοῦ 2014 θεσμοθετήθηκε γιά πρώτη φορά ἡ ἔννοια τοῦ Θρησκευτικοῦ Νομικοῦ Προσώπου (καί ἀντιστοίχως τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Νομικοῦ Προσώπου), νέων μορφῶν νομικῶν προσώπων, προκειμένου νά ρυθμιστεῖ- .. – τό εὐαίσθητο θέμα τῆς ὀργάνωσης καί τῆς ἀπόκτησης νομικῆς μορφῆς θρησκευτικῶν ὁμάδων πού ἐπιθυμοῦν νά λειτουργοῦν περισσότερο ὀργανωμένα καί μέ ἕναν ἐξωτερικό νομικό τύπο πού νά ἀντιλαμβάνεται τό ἐσωτερικό δίκαιο.» (Θεολογία, τ. 89, τεῦχος 1, Ἰαν.-Μάρτιος 2018, σ.175) Ὁ Νόμος δέν ἔγινε γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, αὐτή ἐξαιρεῖται. Μέλη αὐτῆς ἀπό τό 1924 μέχρι σήμερα, εἶναι τόσο οἱ νεομερολογῖται ὅσο καί οἱ παλαιοημερολογῖται. Ἐμεῖς οἱ ΓΟΧ εἴμαστε ἡ συνταγματικά προστατευομένη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πού τηρεῖ ἀπαρασάλευτα τίς Παραδόσεις καί τούς Ἱερούς Κανόνας, κατά τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματός μας. Διάφοροι πολιτικοί, ἐφαλμένως βέβαια μπορεῖ νά μήν μᾶς τό ἀναγνωρίζουν αὐτό, ἀλλά σημασία ἔχει τί λέει τό Σύνταγμα.Καί ὅμως βρέθηκαν Ἐπίσκοποι τῶν παλαιοημερολογιτῶν, πού θέλουν νά κάνουν τήν Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ, «Ἐκκλησιαστικό Νομικό Πρόσωπο», νά τήν δέσουν δηλαδή στό ἅρμα τῆς ἀντίχριστης πλέον Πολιτείας! Τότε αὐτή, σύμφωνα μέ τόν νόμο 4301, θά παρουσιάζεται ὡς μία θρησκευτική κοινότητα, ὅπως καί τόσες ἄλλες, ἐξαρτωμένη ἐκ τοῦ ἐλέους τῆς Πολιτείας, ἡ ὁποία τήν δεσμεύει μέ δύσλυτα, ἄν ὄχι ἄλυτα δεσμά. Αὐτός ὁ θεοσύστατος Ὀργανισμός θά παύση νά εἶναι τότε ἀνεξάρτητος ἀπό τό Κράτος, θά ὑποβιβασθῆ σέ ἕνα ἁπλό τμῆμα τῆς κρατικῆς μηχανῆς.Αὐτοί οἱ Ἐπίσκοποι ἐφθασαν καί στό σημεῖο, νά βιασθοῦν νά ἐνταχθοῦν στό νόμο, μήπως καί προλάβουν ἄλλοι καί τούς στερήσουν τήν ὀνομασία «Ἐκκλησία ΓΟΧ.»!Μέ τήν ὑπαγωγή μας στόν Νόμο 4301, βάζουμε στό ἴδιο τσουβάλι τήν κιβωτό τοῦ Γένους, τήν Ἁγία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας, μέ τίς παντός εἴδους «ἐκκλησίες πονηρευομένων», πού θά νομιμοποιηθοῦν, π.χ. «ἐκκλησία ἱεροδούλων (πορνῶν), «ἐκκλησία ὁμοφυλοφίλων», «ἐκκλησία τῶν Γκουροῦ», «ἐκκλησία Γιόγκηδων», «ἐκκλησία τοῦ Σατανά», «ἐκκλησία γιαχωβάδων, «ἐκκλησία Μασσόνων κ.λ.π..
Ὁ Νόμος 4301 καί ἡ σύνοδος τοῦ Ἀρχιεπ. κ. Καλλινίκου
Ἡ Σύνοδος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Καλλινίκου, δέν ἀντιτάχθηκε ἀμέσως, σάν ἀλυσοδεμένη ἔμεινε ἀδρανής ἀπέναντι τοῦ Νόμο 4301, γιά τά ὀλέθρια ἀποτελέσματα πού θά ἔχη αὐτός στό Ἔθνος μας. Ἐπίσης δέν θέλησε νά παραδεχθῆ ὅτι ὁ Νόμος 4301 ἐξαιρεῖ καί τήν Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ. Καί τό χειρότερο αὐτή ἔτρεξε χωρίς λόγο, καί μάλιστα μετά περισσῆς βιασύνης θά ἔλεγε κανείς, νά ἐντάξη τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέσα στό συνοθύλευμα τῶν παντός εἶδους «ἐκκλησιῶν»· μόνη της, πῆρε τήν ἀπόφασι νά ἐπιβάλλη νομοκρατικά δεσμά στήν Ἐκκλησία, περιφρονώντας καί ἀγνοώντας τήν θέληση τοῦ ποιμνίου, τό ὁποῖον ὑποτίθεται ὅτι ὑπηρετεῖ! Ἄν καί ἀναγνωρίζει τήν ὕπαρξι ἀρνητικῶν χαρακτηριστικῶν, ἀσαφειῶν καί ἀδυναμιῶν, ἐν τούτοις δέν ὑπολόγισε κἄν τίς παγίδες τοῦ Νόμου, ὅπως αὐτήν τήν τόσο μεγάλη παγίδα, τοῦ βαθμοῦ ἐλέγχου τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ ἀπό τόν Καίσαρα! Ἀποτέλεσμα, κάποια στιγμή ἡ ἀναγνωρισμένη ἀπό τό κράτος Ἑκκλησία τῶν ΓΟΧ, θά κηρυχθῆ παράνομη, διότι ἀντιτάσσεται π.χ. στήν Ὁμοφυλοφιλία, ἐκτός καί ἄν κλείσει τό στόμα της, πού σημαίνει προδοσία, μέ ἀντάλλαγμα τήν διατήρηση τῆς προστασίας της, ὡς Ἐκκλησιαστικοῦ Νομικοῦ Προσώπου, ὁπότε θά μετατραπῆ ἔτσι σέ ἄθλια Σεργιανιστικῆ Ἐκκλησία.Μετά τήν πρώτη ἀντίδρασι τοῦ π. Νικολάου Δημαρᾶ, ἔπρεπε ἡ Σύνοδός του νά ἀπευθυνθῆ στίς κατά τόπους Μητροπόλεις, νά συσκεφθοῦν αὐτές μέ ὅλο τους τό πλήρωμα ἡ κάθε μία, καί νά συζητήσουν τό θέμα, καί ὅλοι οἱ πιστοί νά ἀποφασίσουν γιά τό συμφέρον ἤ μή τῆς δημιουργίας τέτοιων Νομικῶν Προσώπων.Ὁ π. Νικόλαος ἐνήργησε τίμια, ἔστειλε (7-11-2014) τήν γνωμοδότηση του γιά τόν νόμο 4301, πού ἦταν ἀρνητική, στόν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Καλλίνικο, τήν ὁποία ἔβγαλε καί στή δημοσιότητα, πράγμα ὅμως πού ξένισε τόν Ἀρχιεπίσκοπο! Δέν τοῦ ἄρεσε ἡ ἀσκηθεῖσα κριτική γιά τόν νόμο 4301 τοῦ π. Νικολάου, καί ἀντί νά ζητήση ὁ ἴδιος νά ἀκουσθοῦν καί ἄλλες γνώμες, αὐτός διαμαρτυρήθηκε γιατί νά δοθῆ στήν δημοσιότητα ἡ γνώμη τοῦ π. Νικολάου! Φαίνεται ὅτι δέν ἤθελε καθόλου κριτικές ἐπί τοῦ νόμου, ὁ δέ π. Νικόλαος ἔπρεπε νά ἀλλάξη γνώμη. Ἡ Σύνοδος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Καλλινίκου εἶχε κάνει τήν ἐπιλογή της, μή ὑπολογίζοντας τήν ἀντίδρασιν τοῦ ποιμνίου.Ἆρον-ἆρον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, «συνεκάλεσε εὐρεῖα σύσκεψη στά Γραφεῖα τῆς Ἰερᾶς Συνόδου, παρόντος τοῦ ἰδίου, Ἀρχιερέων, νομικῶν θεολόγων, καθώς καί τοῦ π. Νικολάου Δημαρᾶ. Κατά τήν σύσκεψη αὐτή, δόθηκαν ὅλες οἱ ἀναγκαῖες διευκρινήσεις.» (Φ.Ο. Ἰάν. 2015, φ. 984α σ.1,2) Ἔπειτα ἀπό τήν σύσκεψη, ὁ π. Νικόλαος Δημαρᾶς, ἄν καί διατήρησε κάποιες ἐπιφυλάξεις σχετικά μέ τόν νόμο, ἀναδιπλώθηκε, διαμόρφωσε ἄλλη γνώμη καί σύνταξε ἄλλη γνωμοδότηση, πού ἀπέστειλε στήν Ἱερά Σύνοδο λίγες μέρες ἀργότερα (29-11-2014). Ἐδῶ μᾶς λέγει ὅτι τόν ἱκανοποίησε ἡ Ὁμολογία Πίστεως, τήν ὁποίαν εἶχαν κιόλας ἐτοιμάσει, ἀκολουθώντας τόν Νόμο 4301, καί ἡ ὁποία ἐγκρίθηκε Συνοδικῶς στίς 4|17.12.2014.Ἡ βία γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ ποθουμένου, ἀποδεικνύεται καί ἀπό τήν «Ἔκτακτη Ἔκδοσι» τῆς «Φωνῆς τῆς Ὀρθοδοξίας» τόν Ἰανουάριον τοῦ 2015, μέ σκοπό τήν ἐνημέρωσι γιά τόν Νόμο 4301, ὑπό μορφή ἐρωταποκρίσεων, 24ων τόν ἀριθμό, γιά νά καθυσηχάση τίς ἀνησυχίες, καί νά πείση τούς ἤδη ἀντιδράσαντας ὅτι ὁ Νόμος αὐτός δέν εἶναι ἐπικίνδυνος γιά τήν Ἐκκλησία μας, ὅλα εἶναι μέλι-γάλα!Ἐνήργησαν ἀνεντίμως, ἀντιπαραδοσιακῶς καί παπικῶς· χωρίς διάλογο ἐνέκριναν τήν ὑπαγωγή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στόν ἀνωτέρω Νόμο, μέ τρομερές συνέπειες γιά τό μέλλον της! Παρομοίως εἶχαν ἐνεργήσει καί μέ τόν Καταστατικό Χάρτη τό 1998, πού ἐν τέλει μετά ἀπό τίς σφοδρές ἀντιδράσεις, εἶπαν ὅτι τόν ἀπέσυραν.Εἶναι νά θρηνῆ κανείς παρατηρῶν τό σκότος πού ἐπικρατεῖ στίς ἐνέργειές τους, τήν παντελῆ ἔλλειψιν ποιμαντικῆς καί πνευματικότητος καί τήν ἀδιαφορίαν των, γιά τίς ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν.
Οἱ παλαιοημερολογῖτες εἶναι μέλη τῆς Ἐπικρατούσας θρησκείας
Εἴπαμε ὅτι ἐξαιρεῖται ἀπό τόν Νόμο καί ἡ Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ. Ἡ Σύνοδος τοῦ Ἀρχιεπ. κ. Καλλινίκου δέν τό παραδέχεται αὐτό. Ἄς δοῦμε πῶς ἔχει τό θέμα.Ἐκτός τῆς θρησκείας τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ὑπάρχουν καί αἱρετικές θρησκείες, π.χ. ἡ Παπική, ἡ τῶν Προτεσταντῶν κ.λ.π. καί αὐτό θέλει νά τονίση ὁ νομοθέτης λέγοντας «Ἐπικρατοῦσα Θρησκεία ἐν Ἐλλάδι εἶναι ἡ τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.», δηλαδή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πιό ἁπλά.Γράφει ὁ Σεβ. Φώτιος: «Μετά ὅμως τό σχίσμα τοῦ 1924 ἡ Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ κληρονόμησε τό Ἀκαινοτόμητον καί ἡ Νεοημερολογιτική τό χαρακτηριστικό τῆς «Ἐπικρατούσης θρησκείας».» (Σ.Φ. σ.69)Ἐδῶ μᾶς λέγει ὁ Σεβ. ὅτι οἱ παλαιοημερολογῖτες δέν κράτησαν τό χαρακτηριστικό τῆς Ἐπικρατούσης θρησκείας, δηλαδή τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, πού σημαίνει ὅτι ἐδημιούργησαν νέα θρησκεία!Αὐτό ἔρχεται σέ ἐξώφθαλμη ἀντίθεση μέ τό πιστεύω τῶν ΓΟΧ ὅτι οἱ παλαιοημερολογῖτες, «συνεχίζουν τήν ἱστορίαν τῆς Ὀρθοδόξου αὐτοκεφάλου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας ὑπό τήν ἄκρατον ἔννοιαν τῆς ἀκραιφνοῦς καί πατροπαραδότου Ὀρθοδοξίας.» (Ἅπαντα πρ. Φλωρίνης, τ. Β΄, σ.128)Ἄς δοῦμε τί πρεσβεύει ὁ ἅγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος σχετικῶς περί αὐτοῦ.«Βεβαίως οἱ παλαιοημερολογῖται δέν ἀποτελοῦσιν ἰδιαιτέραν καί καινοφανῆ θρησκείαν, ἀλλά συνεχίζουν τήν ἱστορίαν τῆς Ὀρθοδόξου αὐτοκεφάλου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας ὑπό τήν ἄκρατον ἔννοιαν τῆς ἀκραιφνοῦς καί πατροπαραδότου Ὀρθοδοξίας.» (Ἅπαντα πρ. Φλωρίνης, τ. Β΄, σ.128)«ἡμεῖς … δέν ἐδημιουργήσαμεν νέαν θρησκείαν μέ νέα Δόγματα καί νέαν λατρείαν, .., ἀλλά συνεχίζομεν τόν βίον τῆς ἀρχαῖας καί ἀκαινοτομήτου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. Ἐκείνοι, οἵτινες ἐδημιούργησαν νέαν θρησκείαν καί νέαν λατρείαν καί ἀπεξενώθησαν τοῦ δικαιώματος νά ἐκπροσωποῦν τό ὀρθόδοξο πνεῦμα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, συνεπεία τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας, εἶναι ἡ Διοικοῦσα Ἱεραρχία.» (Ἅπαντα πρ. Φλωρίνης, τ. Β΄, σ.175)«οὐχί ἡμεῖς, οἵτινες οὐδέν προσεθήκαμεν εἰς ὅσα παρελάβομεν ἀποτελοῦμεν ἰδίαν θρησκείαν, ἀλλ’ ἡ καινοτομήσασα Ἱεραρχία καί πάντες ὅσοι ἀκολουθοῦν αὐτήν, διότι οὗτοι προσέθηκαν ἕναν ὀθνεῖον θεσμόν ἀντικείμενον πρός τά θέσμια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.» (Ἅπαντα πρ. Φλωρίνης, τ. Β΄, σ.129) Ἐκ τῶν ἀνωτέρω τοῦ πρ. Φλωρίνης συμπεραίνεται ὅτι: α) οἱ νεοημερολογῖτες τό 1924 δέν κράτησαν τήν Ἐπικρατοῦσαν θρησκείαν (τήν Ὀρθόδοξο), τήν ἐγκατέλειψαν καί ἐδημιούργησαν νέαν θρησκείαν. καί β) οἱ παλαιοημερολογῖτες πού δέν ἔκαναν καμμία καινοτομία στήν τότε Ἐπικρατοῦσα θρησκεία, δέν ἐδημιούργησαν νέαν θρησκείαν, συνέχισαν νά εἶναι γνήσια μέλη τῆς Ἐπικρατοῦσας θρησκεία στήν Ἑλλάδα.Ἆρα λοιπόν τό λεγόμενον ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου κ. Φωτίου, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῶν Νεοημερολογιτῶν κληρονόμησε «τό χαρακτηριστικό τῆς «Ἐπικρατούσης θρησκείας»« (Σ.Φ. σ.68), ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ὄχι, δέν ἀληθεύει.Μετά ἀπό αὐτά ὁ καθένας ἄς κρίνει, κατά πόσο εἶναι ἤ ὄχι «βλακώδη», καί τά παρακάτω λεγόμενα τοῦ Σεβ. Φωτίου: «Οὐδέποτε οἱ ΓΟΧ ἰσχυρίστηκαν ὅτι ἐξακολουθοῦν νά ἀποτελοῦν μετά τό σχίσμα τοῦ 1924 τήν ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα, ὁ ἰσχυρισμός αὐτός εἶναι βλακώδης καί οὐδέποτε διατυπώθηκε ἀπό ἐμᾶς. … Ὁ Ἅγιος εἶχε τήν συναίσθηση ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ. ἦταν μειοψηφία καί ὡς τέτοια δέν θά μποροῦσε νά εἶναι «ἐπικρατοῦσα θρησκεία» στήν Ἑλλάδα.» (Σ.Φ. σ.23)Παραθέτουμε καί μερικές ἄλλες γνῶμες ἐπάνω στό θέμα αὐτό, πού συμφωνοῦν μέ τήν θέσι τοῦ ἁγίου πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου.1. Ὁ π. Νικόλαος Δημαρᾶς μᾶς λέγει ὅτι: «Καί σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 3 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι τηροῦν ἀπαρασαλεύτως τούς ἱερούς Ἀποστολικούς καί Συνοδικούς Κανόνες καί τίς ἱερές παραδόσεις, τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἀπολαμβάνουν ὄχι μόνον ἀνεμπόδιστα κάθε θρησκευτικῆς ἐλευθερίας ἀλλά καί ἀποτελοῦν μέλη τῆς ἐπικρατούσης θρησκείας στήν Ἑλλάδα.» (Στ. Καραμήτσου, Ἡ Ἀγωνία ἐν τῷ κῆπω τῆς Γεσθημανῆ, Β΄ ἔκδοσις Ἐπηυξημένη, Εἰσαγωγή πρεσβ. π. Νικολάου Δημαρᾶ, Νομικοῦ Συμβούλου τῆς Ἐκκλησίας, σ.36)2. Τό περιοδικόν «Ἅγιος Ἀγαθάγγελος» μᾶς λέγει ὅτι: «Οἱ ἀκολουθοῦντες τό πάτριον ἑορτολόγιον εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία ἐν Ἑλλάδι ἤτοι ἡ Ἀνατολική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.» (Μάϊος-Ἰούνιος 1998, τ.167, σ.4)3. Τό περιοδικόν « Ὀρθ. Ἔνστασις καί Μαρτυρία» γράφει:α) « Καί μόνον λοιπόν βάσει τοῦ 3ου Ἄρθρου τοῦ Συντάγματος τῆς Ἑλλάδος τοῦ 1975 καταφαίνεται, ὅτι ἡ Ἑλληνική Πολιτεία ἀναγνωρίζει ὡς ἐπικρατοῦσα θρησκείαν ἐν Ἑλλάδι, ὄχι τήν καινοτομίαν, ἀλλά τήν Ὀρθοδοξίαν, τήν ἀκαινοτόμητον Ὀρθοδοξίαν, τό Ἀκαινοτόμητον Πλήρωμα, τ. ἔ. τήν «φαεινήν καί ἀλύμαντον πλευρᾶν τῆς Ὀρθοδόξου ἐννοίας Αὐτῆς» (Ἰούλιος-Δεκ.. 1991, τ. 24-25, Ὑποσ. 15, σ. 299).β) «Συνεπῶς, ὡς ἐπικρατοῦσα θρησκεία ἀναγνωρίζεται ἐν Ἑλλάδι συνταγματικῶς, ὄχι ἡ καινοτομία, ἀλλά ἡ ἀκαινοτόμητος Ὀρθοδοξία.» (Ἀπρ-Ἰούνιος 1988, τ. 11, σ. 230)γ) «οἱ καινοτόμοι νεοημερολογῖται ἤ νεοεορτολογῖται δέν ἔχουν τά γνωρίσματα τῆς συνταγματικῶς ἐπικρατούσης θρησκείας ἐν Ἑλλάδι, .. δέν τηροῦν «ἀπαρασαλεύτως» «τούς Ἱερούς Ἀποστολικούς καί Συνοδικούς Κανόνας» .. Δέν τηροῦν «ἀπαρασαλεύτως» «τάς ἱεράς παραδόσεις» … δέν εἶναι «δογματικῶς» ἡνωμένοι μετά «τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας» … Οἱ ἀποκαλούμενοι παλαιοημερολογῖται … πληροῦν τούς συνταγματικούς ὅρους τῆς ἐπικρατούσης ἐν Ἑλλάδι Θρησκείας, … Δηλαδή ἀναγνωρίζουν τῆς Ἐκκλησίας «κεφαλήν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, .. καί τηροῦν «ἀπαρασαλεύτως» «τάς ἱεράς παραδόσεις» καί «τούς Ἱερούς Ἀποστολικούς καί Συνοδικούς Κανόνας» (Ὀρθ. Ἔνστασις καί Μαρτυρία, Ἀπρ-Ἰούνιος 1988, τ. 11, σ. 234)4. Ὁ Μητροπολίτης Φυλῆς κυρός Κυπριανός Κουτσούμπας ἔγραφε: «Ἄν ὅμως ἐτίθετο θέμα, ποία εἶναι ἡ προστατευομένη ἐν τῷ ἄρθρῳ 3 τοῦ Συντάγματος Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, τότε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡ ὁποία προστατεύεται εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί οὐχί ἡ νεοημερολογιτική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, δεδομένου ὄντος, ὅτι αὕτη δέν τηρεῖ-καί δή ἀπαρασαλεύτως-τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας καί τήν Ἱεράν Παράδοσιν, ὡς προϋποθέτει ἡ ἀναφερθεῖσα συνταγματική διάταξις διά τήν προνομιακήν της προστασίαν.» (Ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας, Ὑπόμνημα Μητρ. Κυπριανοῦ Κουτσούμπα, 25η Σεπτεμβρίου 1987) (Ὀρθ. Ἔνστασις καί Μαρτυρία, Ἰούλιος-Σεπτ. 1988, τ.12, σ.277)5. Τά Πάτρια γράφουν: «α) γ) Συμπέρασμα. Ἐκ τῶν ἀνωτέρω σαφῶς καί ἀβιάστως συνάγεται ὅτι οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, … οὐ μόνον ἀπολαύουν πλήρους καί ἀκωλύτου θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ἀλλά καί ἀποτελοῦν μέλη τῆς ἐπικρατούσης θρησκείας ἐν Ἑλλάδι.» (Πάτρια, τ. Ι΄ σ.134-135)
Ὁ τρόπος τηρήσεως τῶν Κανόνων καί Παραδόσεων
Ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, πού ἀποτελοῦν τήν Μίαν Ὀρθόδοξον Ἀνατολικήν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, ἄν καί εἶναι ἀνεξάρτητες στήν διεξαγωγή τῶν ἐσωτερικῶν ζητημάτων τῆς Διοικήσεως, εἶναι ὅμως πνευματικῶς ἑνωμένες διά τῶν Δογμάτων τῆς πίστεως, τῶν Μυστηρίων καί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καί τῶν Συνοδικῶν Κανόνων καί διατάξεων. «Τά Δόγματα καί ἅπαντες οἱ Ἱεροί Κανόνες ἄνευ διακρίσεως, μέ τήν ἱεράν παράδοσιν ἀποτελοῦσι τό ἀσφαλές καί ἀδιάψευστον τεκμήριον τῆς ἑνώσεως ἁπασῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῶν ἀποτελουσῶν τήν μίαν Ὀρθόδοξον Ἀνατολικήν Ἐκκλησίαν.» (Ἅπαντα πρ. Φλωρίνης, τ. Β΄, σ.136)Ἡ Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τηρεῖ ἀπαρασαλεύτως τούς Ἱερούς Ἀποστολικούς καί Συνοδικούς Κανόνες καί τίς Ἱερές Παραδόσεις της.Ὅταν μία τοπική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία σαλεύει, εἴτε Δόγματα, εἴτε Κανόνες εἴτε Παραδόσεις, ἀρχίζει δηλάδη νά ἐκτρέπεται τῆς Ὀρθοδόξου πορείας, παίρνει τόν δρόμο τῆς ἀποκοπῆς της ἐκ τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν καί ἐν τέλει ἀποκόπτεται, ἐάν δέν ἐπιστρέψει πίσω.«Προστατευομένης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Ἑλλάδι ὑπό τοῦ Συντάγματος, κατ’οὐσίαν κατοχυροῦται «ἐν τῇ Ἑλληνικῇ Ἐπικρατείᾳ τό κῦρος τῆς Ἱ. Παραδόσεως καί τῶν κανονικῶν διατάξεων τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας», ἥτις «εἶναι ὑποχρεωμένη εἰς ἀπαρασάλευτον, καί δή ἀμετάτρεπτον καί ἀναλλοίωτον τήρησιν τούτων, οὐδαμῶς ἐπιτρεπομένου εἰς αὐτήν νά ἀπομακρυνθῇ ἤ ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ θριγγοῦ αὐτῶν, ἐπ’οὐδενί λόγῳ, ἐν ἀντιθέτῳ (δέ) ἐνεργείᾳ κινδυνεύουσα νά ὑποστῇ τάς συνεπείας τῆς διακοπῆς αὐτῆς ἀπό τοῦ Ὀρθοδόξου κλίματος καί δόγματος» (Παναγιώτου Ι. Παναγιωτάκου, Σύστημα τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου, .. σ.41-42, ἐν Ἀθήναις 1962) (Ὀρθ. Ἔνστασις καί Μαρτυρία, Ἰούλιος-Δεκ.. 1991, τ. 24-25, Ὑποσ. 15, σ. 299)Ἡ σχετική Νομοθεσία, περί τοῦ τρόπου τηρήσεως τῶν Ἱερῶν Ἀποστολικῶν καί Συνοδικῶν Κανόνων καί τῶν Ἱερῶν Παραδόσεων, ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, μᾶς λέει τά ἐξῆς: α) «τηροῦσα ἀπαρασαλεύτως, ὡς ἐκεῖναι (αἱ ὁμόδοξοι Ἐκκλησίαι)» (Σύνταγμα τοῦ 1911 καί 1975), β) «τηροῦσα ἀπαρασαλεύτως ὡς ἅπασαι αἱ λοιπαί Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι» (Καταστατικός Νόμος τοῦ 1923), γ) «τηροῦν ὅπως καί ἐκείνη (Ἐκκλησία Κπόλεως) ἀπαρασαλεύτως» (ἄρθρο 16 τοῦ Νόμου 4301)Γνώρισμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατά τόν Νομοθέτη, εἶναι ἡ τήρησις τῶν Ἱερῶν Ἀποστολικῶν καί Συνοδικῶν Κανόνων καί τῶν Ἱερῶν Παραδόσεων, καί ὄχι ἡ διασάλευσις αὐτῶν, τό ὁποῖον εἶναι γνώρισμα μιᾶς καινοτόμου Ἱεραρχίας.Τό «ὡς», καθώς καί τό «ὅπως» τῶν ἀνωτέρω φράσεων, εἶναι ἐπίρρημα τροπικόν, ἐκφράζει τρόπον. Ὁ Νομοθέτης στά ἀνωτέρω ὅμως, ἀναφέρει καί τόν τρόπον πού γίνεται αὐτή ἡ τήρησις τῶν Κανόνων καί τῶν Παραδόσεων, μᾶς λέγει: «ἀπαρασαλεύτως», δηλαδή χωρίς κάποια σάλευσι αὐτῶν, ὄχι ὅπως νά ’ναι μέ πλημμελῆ ἤ ἐλλειπή τρόπο, ἀλλά ἀκριβῶς, χωρίς καί τήν παραμικράν ἀθέτησιν αὐτῶν: «ἀπαρασαλεύτως» καί ὄχι ὅπως καπνίσει τόν Μελέτιο Μεταξάκη καί τόν κάθε ἄλλο Οἰκουμενικό Πατριάρχη.Τό «ὅπως» δέν σημαίνει, μέ ὅποιον «ἔστω πλημμελῆ» τρόπο, διότι αὐτή ἡ ἔκφρασις μαρτυρεῖ «σάλευσιν» τῶν Κανόνων καί τῶν Παραδόσεων. Ὁ Νομοθέτης ὅμως εἶναι σαφής λέγει: «τηροῦσα ἀπαρασαλεύτως». Ἀπαρασάλευτος τήρησις τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί Παραδόσεων καί συγχρόνως σάλευσις αὐτῶν, δέν συμβιβάζονται! Δέν χρειάζεται καί πολύ μυαλό νά τό καταλάβη κανείς αὐτό.Δυστυχῶς αὐτήν τήν πλημμελή ἑρμηνεία ἔδωσαν οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Συνόδου τοῦ κ. Καλλινίκου, θαυμάστε την:«Τό «ὅπως» εἶναι ἐπίρρημα τροπικό. Ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι οὔτε τό Πατριαρχεῖο Κπολεως, οὔτε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί οἱ λοιπές «Ἐπίσημες Ἐκκλησίες» τηροῦν καί μάλιστα … ἀπαρασαλεύτως τούς Ἱερούς Κανόνες καί τίς Ἱερές Παραδόσεις. Ἀλλά τό «ὅπως καί ἐκείνη» σημαίνει μέ ὅποιον (ἔστω πλημμελῆ) τρόπο τηρεῖ τούς Κανόνες καί τίς Παραδόσεις τό Πατριαρχεῖο Κπολεως, ἔτσι νά τά τηροῦν καί οἱ «ὁμόδοξες Ἐκκλησίες», στίς ὁποῖες τό ἐν λόγω ἄρθρο ἀναφέρεται.» (Ἐνημέρωσις τῆς Συνόδου γιά τόν Νόμο, Φ.Ο. φ.984α σ.13) Καί διερωτᾶται κανείς, ὅσοι Ἐπίσκοποι ὑπόγραψαν αὐτήν τήν ἑρμηνεία, πρόσεξαν τί ὑπόγραψαν ἤ ἔβαλαν τήν ὑπογραφή τους χωρίς νά διαβάσουν τό κείμενο αὐτό; Τί νά φανερώνη ἆραγε ἡ ἀνωτέρω ἑρμηνεία, γραμματική ἄγνοια ἤ σκόπιμη διαστρέβλωση αὐτοῦ πού τήν ἔδωσε;Σύμφωνα μέ αὐτήν τήν διαστρεβλωμένη ἑρμηνεία, ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος τό 1924, ἦταν ὑποχρεωμένη ἀπό τό Σύνταγμα τοῦ 1911, νά ἀκολουθήση τόν Μεταξάκη στήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, οἱ δέ παλαιοημερολογῖτες πού ἀντέδρασαν σ’αὐτό κινήθηκαν ἐνάντια στό Σύνταγμα! Καί ὑποστηρίζουν αὐτές τίς θέσεις γνήσιοι Ἐπίσκοποι, παλαιοημερολογῖται παρακαλῶ!
Τό σαθρό ἐπιχείρημα τῆς κατοχυρώσεως τῆς ὀνομασίας, «Ἐκκλησία ΓΟΧ»
Ἕνα ἐπιχείρημα γιά νά ὑπαχθοῦν στό νόμο, εἶναι νά προλάβουν νά κατοχυρώσουν καί νά διασφαλίσουν τήν ὀνομασία «Ἐκκλησία ΓΟΧ» αὐτοί καί ὄχι ἄλλοι! (Φ.Ο., Ἔκτακτος Ἔκδοσις-Ἰαν. 2015, φ.984α, σ.11, 20 καί Σ.Φ. σ.71) Ὅμως, ἡ προστασία τῆς ἐπωνυμίας μᾶς μάρανε, ὅταν μπορεῖ νά ἀκολουθήσουν τόσες ὀλέθριες ἐπιπτώσεις; Ἄς θυμηθοῦμε πρώτα τί ἔγραψαν περί τῆς ἐπωνυμίας καί στό παρελθόν: «ἡ Ἐκκλησία μας ἀνεγνωρίσθη ὡς Νομικόν πρόσωπον ἰδιωτικοῦ Δικαίου μέ τήν ἐπωνυμίαν «ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ». Τοῦ λοιποῦ κανείς ἄλλος δέν ἔχει τό δικαίωμα νά χρησιμοποιεῖ τήν ἐπωνυμία αὐτή.» (ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ, Ἀπρ.-Μάϊος 1996, φ.8, σ.56)Ἀπό ἐδῶ φαίνεται ἤδη ὅτι ἦταν ποθούμενη ἡ Κρατική ἀναγνώρισις τῆς ὀνομασίας, μέ σκοπό νά μονοπωλήσουν τόν χῶρο τῶν ΓΟΧ. Εἶναι γνωστό ὅτι ἡ φιλαρχία, οἱ ἐμπάθειες καί παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἐκ μέρους τῶν Ἐπισκόπων τῶν Γ.Ο.Χ, καθώς καί ὁ δάκτυλος τῶν νεοημερολογιτῶν μᾶς διαίρεσαν καί μαλώνουμε μεταξύ μας, ἀντί νά ταπεινωθοῦμε καί νά μετανοήσουμε· γι’αὐτό μέ πόνο γράφηκαν τά κάτωθι: «Καί ὠς νά μήν ἔφθαναν αὐτά, ἔχουμε καί τάς ἱεράς Συνόδους Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος νά κονταροχτυπιῶνται καθημερινῶς, προσπαθοῦσαι νά νικήση ἡ μία τήν ἄλλην, εἰς ὕβρεις, καθαιρέσεις, καί πρό πάντων εἰς ἀγωνιώδεις καί ἀντικανονικάς «ἀποδείξεις» ὅτι αὐτή καί ὄχι ἄλλη ἀποτελεῖ τήν Κανονικήν καί νόμιμον Σύνοδον τῶν παλαιοημερολογιτῶν Ἑλλάδος!Ἔτσι στά περιοδικά τους, ἀντί νά κυριαρχῆ ὁ ἀντιαιρετικός λόγος καί ἡ ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίας ἐνώπιον τῶν βλασφημούντων τήν πίστιν τῶν πατέρων μας νεοημερολογιτῶν, βασιλεύει ὁ ἐμφύλιος πόλεμος, ὁ φθόνος, ἡ ἀδιακρισία, ἡ ἔλλειψις κάθε πνευματικότητος καί ἀγάπης πρός τούς συναγωνιστάς των παλαιοημερολογῖτας!» (Ἐκκλ. Παράδοσις, Μάρτιος-Ἀπρίλιος 2004, σ.28)Καί τό ἐρώτημα, ἀφοῦ τό 1996 ἐξασφάλισαν τήν ἐπωνυμία «ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ», τί ἄλλη ἐξασφάλιση ζητοῦν τώρα; Ὁ φόβος τους λοιπόν εἶναι μήπως καί τυχόν προλάβουν ἄλλοι καί κατοχυρώσουν τήν ὀνομασία! Καί ἐάν σκοτιζότανε οἱ Ἐπίσκοποι, τῆς θρησκευτικῆς κοινότητας τῶν Ματθαικῶν καί ἐξασφάλιζε αὐτήν τήν ἐπωνυμία, τί μ’ αὐτό; δέν θά ἦταν οἱ ἄλλοι παλαιοημερολογίτες γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί; Μήπως χωρίς αὐτήν τήν κατοχύρωσιν, θά πάψουμε νά εἴμαστε Ὀρθόδοξοι! Ναί ἀπαντοῦμε ἐμεῖς θά πάψουμε, … ὅσο πάψαμε νά εἴμαστε Ὀρθόδοξοι καί τό 1924, πού μᾶς ἔδωσαν ὑποτιμητικά τό ὄνομα, τοῦ παλαιοημερολογίτου!Ἀλλά τί ἀντίκρυσμα Ὀρθοδοξίας ἔχει ἡ ἐξασφάλισις τῆς ὀνομασίας μας ὡς ΓΟΧ ἀπό τό Κράτος, ἄν αὐτή δέν ἀνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα; Μήπως καί οἱ καινοτόμοι ἀρχιερεῖς δέν θεωροῦνται ὡς Ὀρθόδοξοι ἀπό τό κράτος, τήν στιγμήν πού εἶναι κακόδοξοι; «Ἄλλος ἔχει τό ὄνομα καί ἄλλος ἔχει τήν χάρι», λέει ὁ σοφός λαός μας! Ὅπως ὁ Ἐπίσκοπος τῆς ἐκκλησίας τῶν Σάρδεων, ὄνομα εἶχε ὅτι ζῆ, ἀλλά ἦταν νεκρός (Ἀποκ. Γ΄1), ἔτσι καί ἕνας Ἐπίσκοπος πού ἔχει τό ὄνομα ΓΟΧ, μπορεῖ νά εἶναι νεκρός!Ἀλλά οὔτε ἐξασφάλισις τῆς ὀνομασίας γίνεται, διότι μπορεῖ αὔριο νά ἀναγνωρισθῆ καί ἄλλο ἐκκλησιαστικό νομικό πρόσωπο μέ τήν ἐπωνυμία «Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος κυροῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου» ἤ «Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος κυροῦ Ματθαίου» ἤ «Ἐκκλησία ΓΟΧ, Παλαιοημερολογιτῶν».Ἐπί πλέον τά ὑπάρχοντα Σωματεία, Ἑταιρίες κ.λ.π. μέ τήν αὐτή ἐπωνυμία παραμένουν. Τέτοια πού θά ἰδρυθοῦν στό μέλλον, ποιός θά τά ἀπαγορέψη νά αὐτοπροσδιοριστοῦν;Δεδομένης ἤδη τῆς διαισθήσεως τῶν πιστῶν ὅτι πρόκειται περί φοβερᾶς παγῖδος, ἐλάχιστοι ὑπέγραψαν καί θά ὑπογράψουν, ὁπότε τό Ἐκκλησιαστικό Νομικό Πρόσωπο «Ἐκκλησία ΓΟΧ» δέ θά ἀριθμῆ οὔτε 10.000 πιστούς!Ἐδῶ νά ἐπισημάνουμε ὅτι μᾶς μιλοῦν γιά ἀντιεκκλησιαστικούς σκοπούς ἄλλων (Σ.Φ. σ.71), τήν στιγμή πού αὐτοί βιάζονται νά ἐκπληρώσουν τόν δικό τους ἀντιεκκλησιαστικό σκοπό μέ τήν ἔνταξι στό νόμο!
Ὁμολογία Πίστεως Γνησίου Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ
Ἡ Συνοδικῶς ἐγκριθεῖσα στίς 4|17.12.2014, Ὁμολογία Πίστεως Γνησίου Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ εἶναι καθ’ ἡμᾶς κολοβή, ἐλλειπής!Αὐτή ἀπέναντι τοῦ Κράτους, ἐάν ὑποθέσουμε ὅτι ἔπρεπε νά δώσουμε τέτοια βέβαια, ἔπρεπε νά περιλαμβάνη τουλάχιστον καί τά ἐξῆς ἄρθρα:α) Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη πού λατρεύει τόν δημιουργό τοῦ σύμπαντος κόσμου, τήν Ἁγία Τριάδα, δηλαδή τόν Πατέρα καί τόν Υἱόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα. Οἱ θεοί, ὅλων τῶν ἄλλων ἐθνῶν, εἶναι ψεύτικοι, εἴδωλα εἶναι. Αὐτή κατέχει τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ Ἀλήθεια καί μόνον Αὐτός. Ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ὅλες οἱ ἄλλες πίστεις ἀνά τόν κόσμο, εἶναι ψεύτικες, καί ὁδηγοῦν στό πῦρ τό ἐξώτερον.β) Ἐχθρός τῆς Ἀληθείας εἶναι ὁ Σατανᾶς. Ὁ Διεθνής Σιωνισμός, πού ἐπιδιώκει τήν παγκόσμια κυριαρχία τῶν Ἑβραίων, εἶναι ὑπηρέτης του. Ὁ Σιωνισμός μάχεται τό σύμβολο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, γι’ αὐτό τό ξυλώνει ἀπό παντοῦ, καί προβάλλει τό ἀριθμό τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀντιχρίστου, τό 666. Αὐτός διευθύνει ὅλες τίς σκοτεινές καί Ἀντίχριστες δυνάμεις σήμερα, ὅπως τόν Μασσονισμό καί τόν Οἰκουμενισμό. Ἡ Μασσονία λατρεύει τόν Σατανᾶ, εἶναι εἰδωλολατρεία, εἶναι ἐχθρός ἄσπονδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. «Ἡ ἐπάρατος Μασσωνία ροκανίζει τά θεμέλια τοῦ εὐσεβοῦς Ἔθνους μας» (Ἅγιος Κυπριανός, Μάρτ.-Ἀπριλ. 1995, τ.195-6, σ.445).γ) Γιά τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, οἱ νόμοι τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ἰσχυρότεροι ἀπό τούς Νόμους τοῦ Κράτους. Ἆρα πᾶς Νόμος πολιτικός πού ἐναντιώνεται στούς Θείους Κανόνας, εἶναι ἄκυρος γι’αὐτήν. Αὐτή λοιπόν δέν ὑπακούει στούς νόμους τοῦ κράτους, ὅταν αὐτοί εἶναι ἀντίθετοι μέ τούς νόμους τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά ἐφαρμόζει τό Εὐαγγελικόν λόγιον· «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις».Ἡ διάταξις ε. τοῦ πρώτου μέρους τῆς ἀνωτέρω Ὁμολογίας Πίστεως, «Πείθομαι προθύμως ἐν τοῖς Ἐκκλησιαστικοῖς καί τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ…» εἶναι φαρμάκι!Ἐν πρώτοις τί ἤθελε ἆραγε μία τέτοιου εἴδους διάταξη στήν Ὁμολογία Πίστεως, λές καί ἡ Σύνοδος καθώς καί οἱ Ἐπίσκοποι εἶναι ἀλάθητοι γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία; Ἔχουμε τέτοιες διατάξεις στίς παλαιές Ὁμολογίες Πίστεως;Αὐτό συνεπάγεται ὅτι, ὅταν οἱ χριστιανοί δέν θά πείθονται στίς ὅποιες παρανομίες τῶν ἐπισκόπων, τό Κράτος θά μπορῆ νά τούς συλλαμβάνη, νά τούς τιμωρῆ καί νά τούς διαγράφη ἀπό τήν Ἐκκλησία, ὡς παραβάτας τῆς Ὁμολογίας Πίστεως τους! Τυφλή ὑποταγή στούς ποιμένες, ἀνεξαρτήτως δηλαδή τοῦ κατά πόσο αὐτοί ὀρθοτομοῦν ἤ ὄχι τόν λόγο τῆς Ἀληθείας, δέν διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία πού εἶναι θεῖος θεσμός. Οἱ ἀνθρώπινοι ἐξωτερικοί διοικητικοί ὀργανισμοί τοῦ κράτους ἀπαιτοῦν τέτοια ὑπακοή, σάν τοῦτο τό μόρφωμα τῶν Νομικῶν Προσώπων, Θρησκευτικῶν ἤ Ἐκκλησιαστικῶν.Τέτοια ὑπακοή, ὅπως τῆς ἀνωτέρω διατάξεως, δέν εἶναι ἀσφαλῶς κατά Θεόν ὑπακοή, εἶναι κατά διάβολον ὑπακοή!Ἀντί τῆς ἀνωτέρω διατάξεως, ἄρμοζε νά ὑπῆρχε ἡ ἐξῆς: «Σάν γνήσιος παλαιοημερολογίτης, δέν πείθομαι στούς Ἀρχιερεῖς ὅταν αὐτοί καταπατοῦν ἕστω καί ἕναν Ἐκκλησιαστικό θεσμό, ὅπως ἔκαναν καί οἱ πατέρες ἡμῶν τό 1924, οἱ ὁποῖοι ἔδειξαν κανονική ἀπείθεια στόν τότε Ἀθηνῶν Χρυσόστομο καί τήν Ἱεραρχίαν του, ὅταν ἄλλαξαν τό ἑορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας. Τότε οἱ θρησκευτικοί λειτουργοί ἀποκόπτονται ἀμέσως, ἀπό τό Νομικό πρόσωπο, μέ ἀπόφαση τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐκλέγουν ἄλλους.»Εἶναι κατάφορα ἀντιπαραδοσιακό νά θεωροῦνται πάντα τά πρόσωπα τῶν Ἐπισκόπων, ὡς πρόσωπα ἐμπιστοσύνης· ἡ ἱστορία πολλά μᾶς διδάσκει περί αὐτοῦ. Ἐμπιστοσύνη ἐν λευκῷ στούς ἐπισκόπους, δέν διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, ἔστω πρός ἀπόδειξη τό παράδειγμα τοῦ 1924. Μπορεῖ οἱ πιστοί νά ἔχουν ἐμπιστοσύνη στόν σημερινό Ἐπίσκοπο τους πού τόν γνώρισαν, ὄχι ὅμως καί στόν αὐριανό. Νά μήν λησμονοῦμε δέ ὅτι οἱ Πατέρες μας φοβήθηκαν πάρα πολύ τό τρεπτόν τοῦ ἀνθρώπου! Ἔτσι γιά παράδειγμα νά θυμηθοῦμε ὅτι, αὐτόν πού στό παρελθόν, τόν εἶχαν τοποθετήσει τοποτηρητήν τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς, οἱ Ἐπίσκοποι τῶν ΓΟΧ παρακαλῶ καί ὄχι ὁ λαός, τόν εἴδαμε παρά τίς κορῶνες τῆς Γνησιότητος του, πού τόσο οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ ἀνεγνώριζον ὅσο καί ὁ ἴδιος ὁμολογοῦσε ὅτι ἔχει, τόν εἴδαμε νά ξαναχειροτονῆται Ἐπίσκοπος ἀπό τόν ἀρχιοικουμενιστή κ. Βαρθολομαῖο! Τόση ἦταν ἡ διάκριση τῶν Ἐπισκόπων μας! Καί οἱ κόποι, τά περιουσικά στοιχεία πού ἀποκτήθηκαν μέ τόν ὀβολό τῶν παλαιοημερολογιτῶν, καί αὐτός τά ἐξουσίαζε, δόθηκαν δῶρο στούς Οἰκουμενιστάς! Νά μήν λησμονοῦμε ὅτι, ὁ Ἀντίχριστος θά καθήση «εἰς τάς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας» κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο». Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φώτιος γράφει: «Δέν εἶναι τό σύστημα διοικήσεως ἡ αἰτία τοῦ κακοῦ, ἀλλά ἡ διείσδυση τῆς μασονίας στίς τάξεις τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου.» (Σ.Φ. σ.59).Ἄντε τώρα νά κατορθώση ἕνας μασσόνος νά γίνη θρησκευτικός λειτουργός τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Νομικοῦ Προσώπου, ἤ ἕνας θρησκευτικός λειτουργός νά γίνη μασσόνος, καί οἱ πιστοί νά πείθονται προθύμως σ’αὐτόν! Ὁ διάβολος τρίβει τά χέρια του ἀπό χαρά, μέ τήν δαιμονική του αὐτή ἐπιτυχία!
Κίνδυνοι ἐκ τοῦ νόμου γιά τήν Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ, ἐάν αὐτή ἐνταχθῆ σ’αὐτόν
Τό ἐπιχείρημα ὅτι θά ὠφεληθοῦμε διά τῆς Νομικῆς ἀναγνωρίσεως ἀπό τόν νόμο 4301, ἀποτελεῖ φενάκη καί σατανικώτατον ψεῦδος. Νά μήν λησμονοῦμε ὅτι ὁ ὁ Σατανᾶς θέλει νά διαλύση τήν Ἐκκλησία μας.Εἶναι γνωστή ἡ ἐπιδίωξις τῶν νεοημερολογιτῶν νά πάρουν τά μοναστήρια μας. Προσπάθειες νά τά πάρουν διά νόμου, ἔγιναν α) ἐπί Ἱερωνύμου Α΄ τό 1972, καί β) ἐπί Ἱερωνύμου Β΄ τό 2014. Ἀκόμη διά τῆς βίας παλαιά σφράγιζαν τίς Ἐκκλησίες μας: τώρα θέλουν νά τά πετύχουν αὐτά τά δύο, μέ τήν ὑπογραφή μας!Ἐάν ἐνταχθῆ ἡ Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ στόν Νόμο 4301, καί γίνει ἐξάρτημα τῆς Κρατικῆς μηχανῆς, τότε δημιουργοῦνται φοβεροί κίνδυνοι, ἔστω γιά παράδειγμα:α) Οἱ ἐγκαταστάσεις τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Νομικοῦ Προσώπου «Ἐκκλησία ΓΟΧ Ἑλλάδος», θά μποροῦν νά σφραγισθοῦν προσωρινά, καί αὐτό νόμιμα μέ τίς ὑπογραφές τῶν Ἐπισκόπων μας, τουλάχιστον γιά ἕξι μῆνες!Δηλαδή ἐάν ἀνασταλεῖ ἡ λειτουργία τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Νομικοῦ Προσώπου «Ἐκκλησία ΓΟΧ Ἑλλάδος», ἐπί ἕνα ἐξάμηνον, τότε θά παύσουν νά λειτουργούν οἱ Ναοί τῶν Γ.Ο.Χ. στό ἀντίστοιχο διάστημα! Ἐάν ἀκολουθήσουν καί ἄλλα διαδοχικά ἑξάμηνα σφραγίσεως τῶν Ναῶν; Ἄς σκεφθῆ τότε ὁ κάθε φρόνιμος τί μπορεῖ νά ἀκολουθήση!β) Οἱ λόγοι διάλυσης ἑνός Θρησκευτικοῦ ἤ Ἐκκλησιαστικοῦ Νομικοῦ Προσώπου, τό καθιστοῦν σφόδρα εὐάλωτον στήν Πολιτεία. Κατά τόν Νόμον 4301 ἡ ἐποπτεύουσα ἀρχή ἤ ὁ ἀρμόδιος εἰσαγγελέας μπορεῖ νά ζητήση τήν διάλυση τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Νομικοῦ Προσώπου «Ἐκκλησία ΓΟΧ Ἑλλάδος»!1. Ἔτσι τήν «Ἐκκλησία ΓΟΧ Ἑλλάδος», θά μποροῦν νά τήν διαλύσουν «ἄν δέν ἔχει τουλάχιστον ἕναν θρησκευτικό λειτουργό γιά διάστημα μεγαλύτερο τῶν ἕξι μηνῶν.»Γιά νά καταλάβουμε τί ἐπιπτώσεις μπορεῖ νά ἔχη αὐτό γιά τήν Ἐκκλησία μας, νομίζουμε πῶς ἀρκεῖ νά ποῦμε μόνο τό ἐξῆς: ἄν ἡ Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ ἦταν Θρησκευτικό ἤ Ἐκκλησιαστικό Νομικό Πρόσωπο τό 1955, μετά τήν κοίμησι τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, θά τήν εἴχαν διαλύσει, δεδομένου ὅτι ξαναπέκτησε θρησκευτικό λειτουργό τό 1960! Ἐάν δέ ἡ κοίμησις του γινόταν τό 1952, τότε ὁ Ἀθηνῶν Σπυρίδων θά ἔτριβε τά χέρια ἀπό τήν χαρά του! Χωρίς νά βάψη αὐτά μέ ἄλλο αἷμα, νομίμως θά διέλυε τῆν Ἐκκλησία τῶν παλαιοημερολογιτῶν!2. Ἐπίσης θά μποροῦν νά τήν διαλύσουν, ἄν ἡ λειτουργία της «ἔχει καταστεῖ παράνομη ἤ ἀνήθικη ἤ ἀντίθετη πρός τή δημόσια τάξη.» Τώρα τί κρύβεται κάτω ἀπό αὐτά, ἕνας Θεός ξέρει! Δηλαδή «γουρούνι στό σακκί» πού λέει κι ὁ λαός!Ἔτσι τό κτύπημα τῆς καμπάνας, μία δημόσια λιτανεία, μποροῦν νά θεωρηθοῦν αὔριο ἀντίθετα πρός τή δημόσια τάξη. Τό κάθε Ὀρθόδοξο κήρυγμα πού ἐκφράζη τήν ἀλήθεια, π.χ. «οἱ Παπικοί, οἱ Προτεστάντες εἶναι αἰρετικοί καί ὑπηρετοῦν τόν Σατανᾶ», «ὁ ἀληθινός Θεός εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, οἱ θεοί τῶν ἄλλων λαῶν εἶναι ψεύτικοι, ἀνθρώπινες φαντασίες», θά θεωρεῖται ἀνήθικο καί ἀντίθετο μέ τήν δημόσια τάξη. Θά κηρύττη τήν Ἀλήθεια ὁ Ὀρθόδοξος καί θά θεωρεῖται αὐτό κήρυγμα μίσους, ἆρα παράνομο! Ὅλα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅσα ἐνοχλοῦν τούς ἀντίχριστους, εἶναι γι’ αὐτούς ἀντίθετα μέ τήν δημόσια τάξη! Ὁπότε ἤ κλείνεις τό στόμα ἤ διαλύεται ἡ Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ «συμφώνως τῷ Νόμῳ» 4301! Ζήτω ὁ Νόμος 4301 λοιπόν! Ὄντως πολύ χρήσιμος καί ὠφέλιμος γιά τόν Σατανᾶ!3. Διάλυση ἤ ἀναστολή τῆς λειτουργίας τῆς «Ἐκκλησία ΓΟΧ Ἑλλάδος», καί προσωρινή σφράγιση τῶν ἐγκαταστάσεων της, γιά λόγους διασαλεύσεως τῆς δημοσίας τάξεως, σύμφωνα μέ τόν Νόμο, μπορεῖ νά γίνη ἀπό τήν Πολιτεία, ὅταν μέ ἕνα σχίσμα, μέσα στήν «Ἐκκλησία ΓΟΧ Ἑλλάδος», ὅπως ἐκεῖνο τοῦ 1979, ἀρχίσουν τά μαλώματα μεταξύ τῶν δύο πλευρῶν.Σέ περίπτωση διάλυσης τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Νομικοῦ Προσώπου τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ, ἡ Πολιτεία θά ἀνακοινώση αὐτήν καί θά μπορῆ νά πῆ, ὅτι ἅπασαι οἱ δικαστικές ἀποφάσεις ὑπέρ τῶν ΓΟΧ, δέν ἰσχύουν διότι ἤδη δέν ὑπάρχει κἄν Ἐκκλησία ΓΟΧ Χριστιανῶν.Μᾶς προβάλλουν τό πλεονέκτημα τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν περιουσιακῶν στοιχείων, ἐνῶ παραβλέπουν τήν δυνατότητα καταβροχθήσεως αὐτῶν!Οἱ Ναοί, ὅπως καί ἡ λοιπή περιουσία, ἀνήκουν σ’ ὅλους τούς πιστούς, καί ὄχι μόνον σέ ὅσα ἄτομα θά ὑπογράψουν γιά τήν σύσταση Θρησκευτικῶν Νομικῶν προσώπων. Σέ μία Μητρόπολη 10.000 πιστῶν, δέν ἔχουν δικαίωμα 300 πιστοί μόνον, χωρίς τήν συμφωνία τῶν ὑπολοίπων, νά γράψουν ὅλη τήν περιουσία τῆς Μητροπόλεως στό Θρησκευτικό Νομικό Πρόσωπο, μέ κίνδυνο νά σφραγίζονται ἔστω καί προσωρινά οἱ ἐγκαταστάσεις τοῦ Νομικοῦ Προσώπου, καί νά λαμβάνωνται ἀσφαλιστικά μέτρα ἐναντίον του.4. Πόση ἐμπιστοσύνη ἔχουμε στό σημερινό Κράτος; Τί νέες διατάξεις θά προστεθοῦν στό Νόμο 4301 στό μέλλον; Προστέθηκαν ἤδη νέες διατάξεις; Τί τροπολογίες ἆραγε θά κάμνουν στό μέλλον;Αὔριο π.χ. ψηφίζεται καί ἕνας Νόμος πού λέει ὅτι ἅπαντα τά νομικά Θρησκευτικά ἤ Ἐκκλησιαστικά Νομικά Πρόσωπα, ὠφείλουν νά παρέχουν τό 1% τῶν ἐσόδων τους στήν μασσονία. Τότε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θά προσφέρη μέρος τοῦ ὀβολοῦ τῶν πιστῶν στόν διάβολο! Ἄν ἀρνηθεῖ, ἀμέσως σύμφωνα μέ τόν νόμο θά διαλυθῆ! 5). Γιά τόν κίνδυνο πού προέρχεται ἐκ τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ ἐκ τῆς Πολιτείας, παραθέτουμε ἕνα συμπέρασμα τοῦ Θεοδώρου Σ. Θεοδωροπούλου: «Τό σχέδιον. Ἐκ πάντων τῶν ἀνωτέρω συνάγεται σαφῶς καί εἶναι προφανές τό καί ἀκουόμενον, ὅτι εἰς τό βάθος τοῦ «σεναρίου» νομοθετικῆς «ἀναγνωρίσεως τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.» κρύπτονται οἱ μισοῦντες καί ἐπιβουλευόμενοι τήν Ὀρθοδοξίαν καί τήν Ἑλλάδα ἄρχοντες καί πράκτορες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐκ τῶν ὁποίων ἀρχικῶς ἐκπονοῦνται καί ἐκπορεύονται αἱ πονηραί αὗται μεθοδεῖαι καί τά «σοφά» ταῦτα «κακουργήματα», καί οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν ἀπατηλῶς νά παρασύρουν, εἰ δυνατόν, καί μερικούς καλοπίστους μέν, ἀλλ’ ἀπληροφόρητους ἤ ἀφελεῖς, οἱ ὁποῖοι χωρίς νά τό ἀντιληφθοῦν, νά ὑπηρετήσουν τά σκότια σχέδιά των. Τοῦτο δέ, νά φανῆ ὅτι οἱ ἴδιοι οἱ Γ.Ο.Χ. τό ἐζήτησαν καί νά στερηθοῦν οὕτως οὗτοι ἐκ τῶν προτέρων τῆς δυνατότητος νά ἀντιδράσουν, νά διαμαρτυρηθοῦν καί νά ἀντισταθοῦν ἐναντίον ἐκείνου, τό ὁποῖον τούς ἑτοιμάζεται.» (Πάτρια Ι΄ σ. 138-139 καί «Ὀρθόδοξος Ἔνστασις καί Μαρτυρία» Ἰαν.-Μάρτιος 1989, τ. 14, σ. 16-17).
Χριστιανοί δύο κατηγοριῶν
Ἔχουμε καί χωρισμό τῶν πιστῶν σέ δύο κατηγορίες, αὐτῶν πού ὑπόγραψαν ὑπεύθυνες δηλώσεις καί αὐτῶν πού δέν ὑπόγραψαν: ἡ δεύτερη καί πολυπληθέστερη κατηγορία, εἶναι φανερόν ὅτι δέν ἔχη τά ἴδια δικαιώματα μέ τήν πρώτη!Ὅσοι ἀπό τούς λαϊκούς καί κληρικούς δέν θά ἐγγραφοῦν ὡς μέλη τῶν Θ.Ν.Π., παίρνουν ἐξ ἀρχῆς τό πρῶτον ἐπιτίμιον: οὔτε Ἱερεῖς εἶναι δυνατόν νά χειροτονοῦνται, οὔτε Ἐπίσκοποι, ὅσο ἄξιοι καί ἄν εἶναι αὐτοί, ἐφ’ ὅσον αὐτοί δέν θέλουν νά δώσουν τό βιογραφικό τους σημείωμα, δέν θέλουν νά ἐγγραφοῦν στόν κατάλογο τῶν κληρικῶν πού θά δηλωθῆ στό Ὑπουργεῖον Παιδείας, καί οὔτε θέλουν νά εἶναι ἐγγεγραμένοι στό ἡλεκτρονικό μητρώο θρησκευτικῶν λειτουργῶν. Μετά ἔρχεται τό δεύτερο ἐπιτίμιο: τούς ἀποκλείουν νά ἀποτελοῦν στελέχη τῶν Μητροπόλεων καί νά εἶναι ἐπίσημοι Σύμβουλοι τῶν Ἀρχιερέων. Μᾶς λέγουν: «Ὅσοι δέν κατανοοῦν, ὅτι εἶναι τιμητικό γι’ αὐτούς νά ἀποτελοῦν στελέχη τῶν Μητροπόλεων καί ἐπισήμους Συμβούλους τῶν Ἀρχιερέων, δέν εἶναι ἀνάγκη νά ἐγγραφοῦν.» (Φ.Ο. φ.984α σ.17)Ἀφοῦ βάζουν ἐξ ἀρχῆς αὐτά τά μεγάλα ἐπιτίμια σ’ αὐτούς, μετά νίπτουν τάς χεῖρας των, λέγοντας: «Πλήν ὅμως, κανένα ἐπιτίμιο δέν πρόκειται νά ἐπιβληθεῖ σέ αὐτούς « (Φ.Ο. φ.984α σ.17)! Τί ψεῦδος, τί ὑποκρισία!Λησμονοῦν ὅμως ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος κλῆρος καί λαός τό 1924, ἔβαλλε τό ἐπιτίμιο τῆς ἀκοινωνησίας στόν Ἀρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Παπαδόπουλο καί τήν Ἰεραρχίαν του!Μᾶς ἀποκαλύπτουν λοιπόν ὅτι τούς χριστιανούς πού δέν θά ἐγγραφοῦν ὡς μέλη, τούς θεωροῦν β΄ κατηγορίας!
Ἐκσυχρονισταί
Οἱ ἐκσυγχρονιστές «ὡς λέοντες ὠρυόμενοι περιπατοῦν», ζητοῦντες νά καταστρέψουν τό Ὀρθόδοξο Ἑλληνικό Ἔθνος. Θεωροῦν τίς συνταγματικές ἀναφορές στή Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἄτοπες, καθώς ἄτοπη θεωροῦν καί τήν διδασκαλία τῶν θρησκευτικῶν στά σχολεῖα. Μετά πολλῆς θλίψεως βλέπωμεν τίς ὕπουλες ἐπεμβάσεις αὐτῶν στά ἱερά καί στά ὅσια τοῦ γένους μας. Ἐκσυγχρονιστές ἴδρυσαν τήν Ἑλληνική Ἕνωση τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου (Ε.Ε.Δ.Α.) γιά νά ἐκσυχρονίσουν τήν Ἑλλάδα. Ἡ ὁμάδα αὐτή λόγω μέν εἶναι προοδευτική ἔργω δέ ἐθνομηδενιστική, καί τόν διάβολο ὑπηρετεῖ.Γράφει πάλι ὁ Μακρυγιάννης: «τῶν ξένων καί τῶν δικῶν μας τῶν ἀγορασμένων τούς ἔγινε καρφί τό ἄλθρο τῆς θρησκείας», «ἦταν θέληση ἐδῶ νά χαλάσουνε τό Σύνταγμα διά τό σαράντα ἄλθρο τῆς θρησκείας, ὅτι αὐτό μόνον βλάβει ὅλους τούς δυτικούς» (Ὀράματα καί θάματα, σ. 87, 169 ἀθῆναι 1985),Παρομοίως καί σήμερα οἱ ἐκσυχρονιστές θέλουν νά ἀλλάξουν τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος, λένε: στήν Ἑλλάδα ὑπάρχει «προνομιακή μεταχείρηση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ὄχι μόνο, ἐξ αἰτίας τῆς συνταγματικῆς διάταξης τοῦ ἄρθρου 3, περί «ἐπικρατούσης θρησκείας».» καί ὅτι «ἐφαρμόζονται ἀπαρχαιωμένα νομοθετήματα σέ θέματα κράτους καί θρησκευτικῶν κοινοτήτων, τά ὁποία σαφῶς ἀπαγορεύουν κάθε ἐπέμβαση ἐναντίον μόνο τῆς ἐπικρατούσας θρησκείας.» (Δρ. Ἀλτάνας Φίλου-Πατσαντάρα, Ἐφημ ΔΔ-4/2012, σ.567,568). Αὐτοί ἀντιγράφουν τά εὑρωπαϊκά πρότυπα, τήν μόδα τῆς Ἑσπερίας: καί τό αἴτημα τους, τοῦ χωρισμοῦ Ἐκκλησίας-Πολιτείας, φράγκικο εἶναι, σκοπεύουν δέ στήν περιθωριοποίηση καί τήν φίμωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, θέλουν τόν πλήρη ἐξοβελισμό της ἀπό τό πλαίσιο τοῦ κρατικοῦ βίου. Ἔχουν πρός τοῦτο μία μεταρρυθμιστική ἀντζέντα αἰτημάτων, στά ὁποία περιλαμβάνονται καί τά ἐξῆς:α) Ἡ Διαγραφή τοῦ προοιμίου τοῦ Συντάγματος. «Εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος».β) Ἡ Κατάργησης τῆς διατάξεως γιά τήν ἐπικρατοῦσα θρησκεία τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος. «Εἰσηγούμεθα τήν κατάργηση .., τῆς παραδοσιακῆς διάταξης γιά τήν ἐπικρατοῦσα θρησκεία καί τήν ἐπίκληση στό Σύνταγμα τῆς Ἁγίας, Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, ἔτσι ὤστε τό Κράτος μας ὄχι μόνο νά εἶναι, ἀλλά καί νά φαίνεται ὡς «κοσμικό κράτος». (Νίκος Ἀλιβιζάτος, Παναγῆς Βουρλούμης, Γιώργος Γεραπετρίτης, Γιάννης Κτιστάκης, Στέφανος Μάνος, Φίλιππος Σπυρόπουλος, «Ἕνα Καινοτόμο Σύνταγμα γιά τήν Ἑλλάδα», Εἰδική ἔκδοση, 5 Ἰουνίου 2016 (Καθημερινή 2016))γ) Νά γίνη τό κράτος οὐδετερόθρησκον. «Ἡ πρόταση γιά εἰσαγωγή ρήτρας περί οὐδετερόθρησκου κράτους περιέχεται τόσο στήν .. , ὅσο καί στό ΄΄Καινοτόμο Σύνταγμα΄΄(5.6.2016) (σημ.57) Σημ. 57: Πρόταση Ν. Ἀλιβιζάτου, Π. Βουρλούμη, Γ. Γεραπετρίτση, Γ. Κτιστάκη …» (Θεολογία, τ. 89, τεῦχος 1, Ἰαν.-Μάρτιος 2018, σ.267)δ) Νά γίνη χωρισμός κράτους καί Ἐκκλησίας. («Τό καλοκαίρι τοῦ 2005 ἡ Ἑλληνική Ἕνωση τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου (Ε.Ε.Δ.Α.) ἀνέλαβε τήν πρωτοβουλία νά καταρτήσει πρόταση-νόμο γιά τόν χωρισμό Κράτους καί Ἐκκλησίας. Ποιοί ἦταν οἱ πρωταγωνιστές αὐτῆς τῆς πρωτοβουλίας; Ὁ συγγραφεύς τοῦ βιβλίου αὐτοῦ καί … Μιχάλης Τσαπόγιας, .. καί ὁ Γιάννης Κτιστάκης ἐπίσης διδάκτωρ Νομικῆς καί εἰδικός σέ θέματα θρησκευτικῶν μειονοτήτων» (Πειραϊκή Ἐκκλησία τ. 308, Νοέμβριος 2018, σ.18))ε) Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν νά μετατραπῆ σταδιακά ἀπό ὁμολογιακό σέ θρησκειολογικό. «Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν νά συμπεριλάβει τήν εἰσαγωγή στήν ἱστορία καί τήν κοινωνιολογία καί τή δογματική ὅλων τῶν θρησκειῶν. Στό Λύκειο τό μάθημα μετονομάζεται «Θρησκειολογία». ..» (Πειραϊκή Ἐκκλησία τ. 308, Νοέμβ. 2018, σ.19).στ) Αὐτοί οἱ ἴδιοι ἐκσυγχρονισταί καυχιόνται πώς: «Χωρίς τυμπανοκρουσίες, πολλές προτάσεις μας υἱοθετήθηκαν ἀπό ΠΑΣΟΚ, τή Ν.Δ καί τόν ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοιες ἦταν μεταξύ ἄλλων, ἡ δυνατότητα καύσης τῶν νεκρῶν, ὁ πολιτικός γάμος, ἡ κατάργησις τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν Κληρικῶν καί τῶν ὑποψηφίων Κληρικῶν ἀπό τή στρατιωτική θητεία κ.ἄ.» (Πειραϊκή Ἐκκλησία τ. 308, Νοέμβριος 2018, σ.18)
Ὁ κ. Γιάννης Κτιστάκης
Ὁ κ. Γιάννης Κτιστάκης εἶναι ἕνας ἀπό τά μέλη τῆς ἀνωτέρω ὁμάδος, πού θέλει νά ἐκσυχρονίση τούς θεσμούς, μέ μίαν τολμηρή ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος. Ἔτσι αὐτός θέλει:α) τήν κατάργηση τῆς ἐπικλήσεως, στό Προοίμιον τοῦ Συντάγματος, τῆς Ἁγίας, Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος β) τήν κατάργηση τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος περί τῆς Ἐπικρατούσας θρησκείας γ) Νά γίνη τό κράτος οὐδετερόθρησκον δ) Νά γίνη χωρισμός κράτους καί Ἐκκλησίας ε) Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν νά μετατραπῆ σταδιακά ἀπό ὁμολογιακό σέ θρησκειολογικό στ) Τήν καύση τῶν νεκρῶν!Μέ τίς θέσεις του αὐτές ὁ κ. Γ. Κτιστάκης ἔρχεται σέ ἀνοικτή σύγκρουση πρός τήν κρατοῦσαν παράδοσιν τῆς ἀρρήκτου ἐνότητος Ἔθνους καί Ἐκκλησίας.Μόνον ποῦ ζητᾶ νά φύγη ἀπό τό Σύνταγμα τό Προοίμιον τοῦ Συντάγματος, «Εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος», ἀποκαλύπτει ὅλη τήν γνήσια Ὀρθόδοξη πνευματικότητα πού αὐτός ἔχει μέσα του! Αὐτό φανερώνει τήν ἐχθρότητά του πρός τήν Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.Αὐτήν τήν ἐχθρότητα ἐπιβεβαιώνει καί ἡ ἀγάπη του πού ἔχει, πρός τό πρόσωπον τοῦ φοβεροῦ διώκτου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τοῦ ψευδοπατριάρχου Κπόλεως κ. Βαρθολομαίου, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου παρέθεσε καί δεῖπνο στό σπίτι του στήν Ἐκάλη, παρόντος ἐπίσης καί τοῦ πολύ «εὐλαβοῦς» πολιτικοῦ κ. Μητσοτάκη. Ἰδού τό περιστατικόν:«Πατριαρχικόν δεῖπνον μέ τούς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας.Ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος συνέφαγε μέ ἀνθρώπους πού ψηφίζουν ἀντιευαγγελικούς νόμους, ἔχουν ταχθῆ ὑπέρ τῆς ἀποδόσεως τοῦ ὄρου ΄΄Μακεδονία΄΄ εἰς τά Σκόπια καί προωθοῦν τήν περιθωριοποίησιν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπό τό Σύνταγμα. … Ἐπιτέλους, πόσον θά συνδράμη τούς συνεργούς τῆς Bilderberg; Ὡς γνωστόν ὁ κ. Κτιστάκης μαζί μέ τόν κ. Ἀλιβιζάτον εἶχον συντάξει τήν νέαν μορφήν Νομικῶν Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, πού ἀφεώρα εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ὡς κατέστη γνωστόν ἀπό τήν ἐφημερίδα «Βραδυνή» τῆς 9ης Ἰουνίου 2018: «Πολλά εἶχαν νά ποῦν μεταξύ τυριοῦ καί ἀχλαδιοῦ Μητσοτάκης καί Βαρθολομαῖος στό δεῖπνο πού παρέθεσε πρός τιμήν τοῦ Πατριάρχη, στό σπίτι του στήν Ἑκάλη, ὁ νομικός σύμβουλος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, καθηγητής Ἰωάννης Κτιστάκης. Στούς συνδαιτυμόνες ἦσαν .., ὁ καθηγητής κ. Νίκος Ἀλιβιζάτος ..». (Ο.Τ. 15-6-2018, φ. 2216, σ.8).Κατά τήν «Ὁμολογία Πίστεως Γνησίου Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ», οἱ νεοημερολογῖται ὡς συμμετέχοντες στήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στεροῦνται «τῆς ἁγιαστικῆς καί θεοποιοῦ Χάριτος» τῆς Ἐκκλησίας (Σ.Φ., σ.73), εἶναι δηλαδή ἀβάπτιστοι, ἆρα καί ὁ κ. Γιάννης Κτιστάκης ὡς νεοημερολογίτης εἶναι ἀβάπτιστος! Αὐτόν πού τόν θεωροῦν ἀβάπτιστο, τόν ἔχουν νομικό σύμβουλο Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι παρακαλῶ, καί ἀπό αὐτόν ζητήσανε, νά τούς πῆ ἐάν συμφέρη ἤ ὄχι νά ὑπαχθῆ ἡ Γνήσια Ὀρθόδοξος Ἀνατολική τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, στόν Νόμο 4301 τοῦ Καίσαρος! Ἀπό αὐτόν, πού γι’ αὐτούς χρειάζεται Κατήχηση καί Βάπτισμα! Αὐτός εἶπε ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ χρήση τοῦ νόμου αὐτοῦ ἀπό τήν Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ.. Γιά ποιό λόγο εἶπε ὅτι εἶναι ἀναγκαία, μήπως γιά νά χαντακωθοῦμε; μάλιστα, ἐμεῖς ἀπαντοῦμε!Ἡ Ἱερά Σύνοδος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Καλλινίκου, τά ἀνωτέρω περί τοῦ προσώπου τοῦ Κτιστάκη, τά θεωρῆ ἀσήμαντα, σημαντικό γι’ αὐτήν εἶναι τό ὅτι αὐτός εἶναι δοκιμασμένος δικηγόρος μέ ἐπιτυχίες στά δικαστήρια, καί διαθέτει «ἦθος καί εὐπρέπεια. ..» (Φ.Ο. φ.984α σ.18)! Αὐτό εἶναι τό κριτήριον της μόνον! Ἡ ἐπιστημονική ὅμως ἐπάρκεια καί ἀντικειμενικότητα ἔχουν ἀξία στά κοσμικά θέματα, ὄχι ὄμως καί στά πνευματικά, ὅπως αὐτό, τοῦ ποιό εἶναι τό συμφέρον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐδῶ ἀξία ἔχει ἡ Ὀρθόδοξη πνευματικότητα, ἡ ὁποία ἀπουσιάζει ἀπό τόν ἐκσυχρονιστή κ. Γ. Κτιστάκη, ὅπως ἀπουσιάζει ἀπό αὐτόν καί τό σθένος νά ἐλέγξη δημοσίως τόν μεγάλο ἀποστάτη τῆς Ὀρθοδοξίας κ. Βαρθολομαῖον, καί νά ὑπερασπιστῆ τό δίκαιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σέ ἐκκλησιαστικό ἐπίπεδο, τό ὁποῖον αὐτός ὁ φίλος του καταπατεῖ. Δηλαδή εἶναι ἔγκριτος μέν στό ἐπιστημονικό πεδίο, ὄχι ὄμως καί στό Ὀρθόδοξο πεδίο.Ὁ Σεβ. ἐνδιαφέρεται γιά τίς θρησκευτικές πεποιθήσεις τοῦ κ. Κυριαζόπουλου καί τίς σχολιάζει (Σ.Φ. σ.53, 70), πολύ καλά κάνει. Πλήν ὅμως γιά αὐτές τοῦ κ. Γ. Κτιστάκη, λέει δέν μᾶς ἀφοροῦν, διότι μόνον γιά τίς νομικές τους ὑπηρεσίες συνεργαζόμαστε (Σ.Φ. σ.40).Τό θέμα τῆς ἐντάξεως τῆς Ἐκκλησίας στόν Νόμο 4301, εἶναι πρωτίστως ἐκκλησιαστικό θέμα. Ἆρα ἔχουν σημαντικό ρόλο οἱ θρησκευτικές πεποιθήσεις τοῦ προσώπου πού ἀπευθύνεσαι -ἐν προκειμένω τοῦ κ. Γ. Κτιστάκη- νά σοῦ πῆ ἐάν εἶναι ἐκκλησιαστικά συμφέρον γιά τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, νά τεθῆ αὐτή, μέ τόν Νόμον 4301, ὑπό τήν Δαμόκλειον σπάθην τοῦ Καίσαρος,Ἀπό Ὀρθοδόξου ἀπόψεως ὅμως δέν εἶναι φρόνιμο, ἔστω καί γιά νομικές ὑπηρεσίες, νά καταφεύγη κανείς σ’ ἕναν Γιαχωβά ἤ ἕναν Μασσόνο ἤ ἕναν Ἑβραῖο, αὐτό παροργίζει τόν Θεό!Ὁ Ἀρχιεπ. κ. Καλλίνικος, ἐπιτέθηκε ἐναντίων αὐτῶν πού ψηφίζουν ἀντίχριστους νόμους: «Πρέπει νά ἐκσυχρονίσουμε τόν πολιτισμό μας, ὅπως κάνουν ὅλες οἱ σύγχρονες κοινωνίες μᾶς λένε οἱ σύγχρονοι Ἐθνοπατέρες!» .. «δέν μποροῦμε νά σταθοῦμε ἀδιάφοροι στήν πνευματική αὐτή κατάντια!» (Ὁμιλία Ἀρχιεπ. κ. Καλλινίκου, Φ.Ὀρθ. Ἰαν-Φεβρ. 2018, φ.1002, σ. 2, 3)…Πολύ ὡραῖα ἔκανε καί κατέκρινε αὐτούς πού θέλουν τόν ἐκσυχρονισμό. Τόν ἀντεθνικό Νόμο 4301 ὅμως, πού εἶναι προϊόν τῶν ἐκσυχρονιστῶν δέν τόν κατέκρινε! Ἐπίσης θά ἔπρεπε νά κατακρίνη τόν ἐκσυχρονιστή κ. Γιάννη Κτιστάκη, ἀντ’ αὐτοῦ τόν συμβουλεύεται γιά τόν Νόμο αὐτό, δηλαδή ἔχει σύμβουλο ἕναν ἐκσυχρονιστή!Ἀκόμη γράφτηκαν τά παρακάτω σχετικά: «ἡ ἑλληνική Βουλή ἀντινομοθετεῖ πρός τάς ἠθικάς ἀξίας τῆς Ὀρθοδοξίας, πάντοτε βεβαίως ἐν ὀνόματι τοῦ «ἐκσυχρονισμοῦ» καί τοῦ δυτικοῦ προσανατολισμοῦ τῆς Πατρίδος μας … Αἶσχος εἰς ὅσους ἐστήριξαν τό τοιοῦτον νομοσχέδιον (περί «διορθώσεως» φύλου), οἱ ὁποῖοι ἀπεδείχθησαν δουλοπρεπεῖς Γραικύλοι καί Φραγκολεβαντίνοι» … «ὁ ψηφισθείς Νόμος παραμένει κενόν γράμμα διά τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ» (Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας, Φ.Ὀρθ. Σεπτ-Ὀκτ. 2017, φ.1000, σ. 5)Αὐτά ἔπρεπε νά πῆ ἡ Ἀρχιγραμματεία καί διά τόν Νόμο 4301: ἀντί ὅμως αὐτός νά παραμείνη κενόν γράμμα διά τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἐμεῖς ἐνταχθήκαμε σ’ αὐτόν, ἀκολουθῶντας τίς ὁδηγίες σχισματικοῦ συμβούλου, τοῦ νεοημερολογίτου Καθηγητοῦ κ Γ. Κτιστάκη, καί ἀποδειχθήκαμε ἐμεῖς τώρα «δουλοπρεπεῖς Γραικύλοι καί Φραγκολεβαντίνοι»!
Ἐν ᾦ μέτρῳ μετρεῖται μετρηθήσετε ὑμῖν
1) Διαμαρτύρεται ὁ Σεβ. Φώτιος γιά τόν κ. Κυριαζόπουλο, καί δικαίως, λέγοντας: «Παράλληλα ἔχει ἐκφράσει δημοσίως τήν ὑποστήριξη του στήν «μεταρρυθμιστική ἀντζέντα» τῶν θλιβερᾶς μνήμης ἀποστατῶν Πατριαρχῶν Μελετίου Μεταξάκη καί Ἀθηναγόρου» (Σ.Φ. σ. 69).Πολύ ὡραῖα! Γιατί ὅμως δέν διαμαρτύρεται καί γιά τόν Γιάννη Κτιστάκη ὁ ὁποῖος εἶναι ἕνας ἀπό τούς εἰσηγητές τῆς «μεταρρυθμιστικῆς ἀντζέντας» τῶν ἐκσυγχρονιστῶν καί ἀποστατῶν;2) Ἐρωτᾶ ὁ Σεβ. Φώτιος: «Ἄραγε γνώριζαν οἱ ἐντολεῖς τοῦ κ. Κυριαζόπουλου τίς ἀπόψεις του γιά τήν Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ ..;» (Σ.Φ. σ.19). Τόν ἐρωτᾶμε καί ἐμεῖς: αὐτός καί οἱ συνεπίσκοποι του γνώριζαν τίς ἀνωτέρω καινοτόμες ἀπόψεις τοῦ κ. Κτιστάκη γιά τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία; Ἐάν μέν τίς γνώριζαν, οὔτε καί τό ἐλαφρυντικόν τῆς ἄγνοιας ἔχουν!3) Μᾶς λέει ὁ Σεβ. Φώτιος: «καί ἄλλα κείμενα τοῦ κ. Κυριαζόπουλου ἀποκαλύπτουν μία μᾶλλον ἐχθρική στάση ὡς πρός τήν Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ» (Σ.Φ. σ.19).Τό συμπόσιο τοῦ κ. Κτιστάκη, στό σπίτι του, μέ τόν διώκτη τῶν παλαιοημερολογιτῶν κ. Βαρθολομαῖο, δέν ἀποκαλύπτει τήν ἐχθρική στάση του ὡς πρός τήν Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ;4) Γράφει ὁ Σεβ. Φώτιος: «Ἡ προηγούμενη τοποθέτηση τοῦ κ. Κυριαζόπουλου …, μᾶς δίνει τό δικαίωμα νά τόν κατατάξουμε ὄχι ἁπλῶς στούς ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ παράγοντες, ἀλλά δυστυχῶς στούς πολεμίους Αὐτῆς.» (Σ.Φ. σ.19) Μετά ἀπό αὐτές τίς τοποθετήσεις τοῦ κ. Γ. Κτιστάκη, ὁ Σεβ. κ. Φώτιος πῶς τόν θεωρεῖ; Τόν θεωρεῖ ὡς ἐκτός τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί πολέμιον της; Ἤ συνεχίζει νά μᾶς λέει ὅτι «δέν μᾶς ἀφοροῦν οἱ θρησκευτικές τους πεποιθήσεις»; (Σ.Φ. σ.40) 5) Μᾶς λέει ὁ Σεβ. Φώτιος: «Ὁ κ. Κυριαζόπουλος, …, ἔχει διατυπώσει τοποθετήσεις ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ, … Συνεπῶς, εἶναι ἀπολύτως ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΣ νά ἀποφαίνεται γιά τό τί εἶναι «τό ἐκκλησιολογικῶς ὀρθόν καί τό νομοθετικῶς συμφέρον» γιά τήν Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ.» (Σ.Φ. σ.20)Σύμφωνα μέ αὐτό καί ὁ κ. Γ. Κτιστάκης, πού ἔχει διατυπώσει τίς ἀνωτέρω πεποιθήσεις ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, περί καύσεως νεκρῶν κ.λ.π., ἦταν ἀπολύτως ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΣ νά ἀποφανθῆ γιά τό πόσο συμφέρει νά ἐνταχθοῦν οἱ ΓΟΧ στόν νόμο 4301. 6) Μᾶς λέει ὁ Σεβ. Φώτιος πώς: «Ὁ συντάκτης τῆς Γνωμοδοτήσεως κ. Κυριάκος Κυριαζόπουλος οὐδέποτε ὑπῆρξε πιστός τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ.» (Σ.Φ. σ.68).Γιατί, ὁ ἐκλεκτός φίλος του νεοημερολογίτης κ. Γ. Κτιστάκης, τίς ὁδηγίες τοῦ ὁποίου ἐμεῖς ἀκολουθήσαμε γιά νά ἐνταχθοῦμε στόν Νόμο 4301, ὑπῆρξε ποτέ πιστό μέλος τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ; Ἤ μήπως τόν καθιστᾶ μέλος τῆς Ἐκκλησίας μας τό γεγονός, ὅτι προσκαλεῖ στό σπίτι του τόν ἀρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαίο γιά νά συμφάγη μετ’αὐτοῦ, κλωτσώντας στήν κυριολεξία τόν μαθητή τῆς ἀγάπης, τόν εὐαγγελιστή Ἰωάννη πού προστάζει «καί χαίρειν αὐτῶ μή λέγητε»;7) Μᾶς λέει ὁ Σεβ. Φώτιος: «Οἱ πρ. ΓΟΧ, οἱ ὁποῖοι προσέτρεξαν σέ αὐτόν (Κυριαζόπουλο).., διέπραξαν τό σφάλμα τῆς πνευματικῆς ἐσχάτης προδοσίας.» (Σ.Φ. σ.69) καί «προσφεύγουν γιά καθοδήγηση σέ παράγοντες ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ, οἱ ὁποῖοι μάλιστα ἔχουν ἐκπεφρασμένες ἐχθρικές ἀπόψεις γιά τήν Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ. Ἄραγε πῶς μπορεῖ νά χαρακτηριστῆ ἡ πράξη μιάς ὀμάδας ἀνταρτῶν πού προσφεύγει σέ ἀξιωματούχους ἑνός ἐχθρικοῦ στρατοπέδου γιά καθοδήγηση ὡς πρός τήν ἀνταρσία τους; Ἄν αὐτό δέν χαρακτηρισθῆ ἐσχάτη προδοσία, τότε τί μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ;» (Σ.Φ. σ.19)Πῶς νά χαρακτηριστῆ ὅμως, ἡ πράξη μιᾶς ὁμάδας γνησίων, στό ὄνομα, Ἐπισκόπων πού προσφεύγουν γιά καθοδήγηση στόν, ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ, ἀβάπτιστο γι’ αὐτούς καί ἐκσυχρονιστή κ. Γ. Κτιστάκη, πού πρεσβεύει τήν καύση τῶν νεκρῶν, πού θέλει τήν ἀφαίρεση ἀπό τό Σύνταγμα τῆς ἐπικλήσεως τῆς Ἁγίας Τριάδος, πού φιλεύει στό σπίτι του τόν κ. Βαρθολομαῖο, τόν πρώτο ἀξιωματούχο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοῦ ἐχθρικοῦ αὐτοῦ, γιά τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, στρατοπέδου; Ἄν αὐτό δέν χαρακτηρισθῆ ἐσχάτη προδοσία, τότε τί μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ; Μέ τό ἴδιο κριτήριο τοῦ Σεβ. Φωτίου συμπεραίνεται ὅτι, αὐτός καί οἱ συνεπίσκοποί του πού προσέτρεξαν στόν κ. Γ. Κτιστάκη διέπραξαν τό σφάλμα τῆς πνευματικῆς ἐσχάτης προδοσίας!
Περί Νομικῶν Συμβούλων
Θά παραθέσουμε ἐδῶ, λίγα ἀποσπάσματα παλαιοτέρων κειμένων πού μέ λύσσα στρέφονταν ἐναντίον τῶν παλαιοημερολογιτῶν, ἄγνωστα στούς νεωτέρους (ὑπογραμμίσεις δικές μας): «Χαρακτηριστική ἡ περίπτωσις τῆς προσπαθείας ἀποσπάσεως ἀπό τήν Ἐκκλησία μας μιᾶς γυναικείας Μονῆς στίς Σπέτσες καί τοῦ ἀνιέρου πολέμου κατά τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου Ὕδρας κ. Ἱεροθέου, ὁ ὁποῖος εἶναι ἕνας ἀγωνιστής Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης. … Πρέπει νά τούς ἐπιστήσουμε τήν προσοχή ὅτι ὑπόκεινται σέ βαρύτατα κανονικά ἐπιτίμια ὅσοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἐκκλησιάζονται σέ ναούς τῶν Παλαιοημερολογιτῶν καί «ἐξομολογοῦνται» ἤ «κοινωνοῦν» σ’αὐτούς.» (Γιά ἕνα τίμιο ξεκαθάρισμα, Ο.Τ. φ. 594, 17 Φεβ. 1984, σ. 1)«Ὅταν, λοιπόν, ψευδεπίσκοποι γράφουν αὐτά τά πράγματα, τότε δέν πρέπει ἐμεῖς τουλάχιστον νά ἐνημερώσουμε τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅτι οἱ χειροτονίες τῶν παλαιοημερολογιτῶν «ἐπισκόπων» τῆς Ἑλλάδος, πού ἔγιναν ἀπό τούς Ρώσους ἐπισκόπους τό 1960 καί 1962, εἶναι ἀντικανονικές, ἄκυρες, ἀνενέργητες, κατ’ οὐσίαν δηλαδή ἀνύπαρκτες;Γνωρίζουμε ὅτι θά ξεσηκώσουμε θύελλα διαμαρτυριῶν ἀπό τήν πλευρά τῶν ψευδεπισκόπων αὐτῶν καί ὅσων ἄλλων θίγονται τά ἀνίερα συμφέροντα. Προτιμᾶμε ὅμως, νά ἀληθεύουμε ἐν Κυρίω, παρά νά ἀρέσκουμε σέ ἀνθρώπους! …Ἀτυχῶς, ὅμως ἡ ἀντίδρασις αὐτή τῶν παλαιοημερολογιτῶν ὡδηγήθηκε σέ σχίσμα, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀποκοποῦν ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μας τόσα μέλη της, τά ὁποῖα θά ἡμποροῦσαν νά προσφέρουν ὕψιστες ὑπηρεσίες στόν ἀγώνα μας κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῶν ἄλλων αἱρέσεων.» (Οἰκουμενισμός καί Σλαυοφιλία, Ο.Τ. φ. 608, 25-5-1984, σ. 3)Ποιός τά ἔγραψε αὐτά; Ὁ νομικός σύμβουλος παλαιοημερολογιτῶν Ἐπισκόπων, τοῦ νῦν Ἀρχιεπ. κ. Καλλινίκου καί ἄλλων, κ. Ἀθ. Σακαρέλλος! Αὐτός ἐχρημάτισε καί σύμβουλος τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας.Αὐτόν εἶχαν σύμβουλο ὅταν ἔκαναν τό σχίσμα τό ἔτος 1979, γιά νά σώσουν τήν Ἐκκλησία ἀπό τούς ἀνήθικους! Τήν δέ καταπάτησι τῶν Ἱερῶν Κανόνων τήν θεώρησαν σωτήριον! Καί ἀφοῦ ἔγιναν Ἐπίσκοποι ἠθικοί καί ἀνήθικοι σέ μία νύκτα, ἀργότερα, ἐξαιρέσει τοῦ Φυλῆς κ. Κυπριανοῦ, οἱ ἄλλοι συλλειτουργοῦσαν μεταξύ τους!Καί τό φαιδρότερον; ἀργότερα, αὐτόν, τόν κ. Ἀθ. Σακαρέλλον, πού τό στόμα του ξέρασε δημοσίως τόσο δηλητήριο ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τόν εἶχε ξανά ὁ νῦν Ἀρχιεπ. κ. Καλλίνικος σύμβουλό του, γιά νά συμβάλλη καί ἄλλο στήν διάλυση τῆς ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ, πέραν ἐκείνης τοῦ 1979! Τό δίς ἐξαμαρτεῖν οὐκ ἀνδρός σοφοῦ!Σήμερα, μέ συμβουλή τοῦ νεοημερολογίτου κ. Γ. Κτιστάκη, νομικοῦ συμβούλου τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μετατρέπεται σέ Ἐκκλησιαστικό Νομικό πρόσωπο! Τί σχέση νά ἔχη ἆραγε αὐτό, μέ τήν πληροφορία, ἐκ τοῦ περιοδικοῦ Ἅγιος Ἀγαθάγγελος (Μάϊος-Ἰούνιος 1998, τ.167, σ.4) πού παραπάνω ἀναφέραμε, ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος πρότεινε στὴν Κυβέρνηση νὰ ἀναγνωρισθῆ ὑπό τοῦ κράτους μία μερίδα τῶν ἀκολουθούντων τό πάτριον ἑορτολόγιον;Ἡ διαφορά τῶν δύο αὐτῶν ἐγκρίτων καί διαπρεπῶν Νομικῶν συμβούλων εἶναι ἡ ἐξῆς: ὁ πρῶτος ἦταν ἀξιαγάπητος φίλος τοῦ λατινόφρονος Ἀρχιεπ. Χριστοδούλου, ὁ δέ δεύτερος ἀξιαγάπητος φίλος τοῦ ἀρχιοικουμενιστοῦ κ. Βαρθολομαίου! Ὅταν ἔχης τέτοιους συμβούλους, τί τούς θέλεις τούς ἐχθρούς; Τῶν φρονίμων ὁλίγα!Τόν λόγο ἔχει ὁ λαός πού εἶναι ὁ φύλαξ τῆς Ὀρθοδοξίας, αὐτός ἄς σκεφθῆ μήπως ὁδεύουμε πρός αὐτοκτονίαν. Ἐάν ἀδρανήσουμε σήμερα, αὔριο, πέραν τῶν ἄλλων, μπορεῖ νά βρεθοῦμε καί χωρίς ναούς!Οἱ πιστοί, ἱερεῖς, μοναχοί καί λαϊκοί νά προσεύχωνται ἰδιαιτέρως γιά τούς Ἐπισκόπους τους νά τούς φωτίζη ὁ Θεός, νά μήν πέφτουν σέ παγίδες. Ὁ σεβασμός ἡ τιμή καί ἡ ἀγάπη πρός αὐτούς νά εἶναι ἡ πρέπουσα, ἀλλά ὅταν αὐτοί παρεκτρέπωνται, νά τούς ἀφαιροῦν τόν λόγο, καί νά μήν δειλίαζουν νά ὑπερασπισθοῦν τήν ἀλήθεια! Αὐτοί ἔχουν τήν δύναμι νά ἀκυρώνουν τίς ἀντιεκκλησιαστικές ἀποφάσεις ἀκόμη καί συνόδων.Ἄς γρηγοροῦμε ἀδελφοί διότι ὁ Σατανᾶς καλπάζει, ἡ ἀποστασία βασιλεύει καί στόν χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πλέον! Ὁ Θεός νά μᾶς λυπηθῆ ὅλους!
Ἱερομόναχος Μελέτιος (14 Ἰανουαρίου 2020)400 05 Βερδικοῦσσα
πηγή: Scripta Manent Blog
