Preek over de hemelvaart van onze Heer

door Protopresbyter Michael Pomazansky

Het is moeilijk om het gevoel van verdriet te vermijden nu de apodose van Pascha is aangebroken en we niet langer “Christus is verrezen” zingen. 
Ondertussen, op de feestdag van de Hemelvaart van de Heer, roept de Kerk ons op tot vreugde: net als een moeder die door te glimlachen een glimlach bij haar gekwetste kind probeert op te wekken.

Maar de roep van de kerk is stoutmoedig, luid en vastberaden. 
De Kerk heeft blijkbaar kennis van iets nieuws dat de Hemelvaart ons heeft gebracht. 
De apostelen overwonnen snel hun gevoel van verlies en keerden ‘met grote vreugde’ terug van de Olijfberg (Lukas 24:52). 
Wat was er gebeurd om zo’n gelukzaligheid te creëren, wat loste hun persoonlijk verdriet op?

De geschriften van de apostelen onthullen ons de grote voordelen die verband houden met de hemelvaart van Christus.
De eerste waarheid: de Heer is opgevaren om voor ons te bemiddelen bij Zijn Vader, ter wille van Zijn offer aan het kruis. 
Hij is het Lam dat voor ons geslacht is, staande voor de Goddelijke Troon, en Hij is de Hogepriester Zelf “de Bemiddelaar Die het Offer bracht”. 
Want als hij op aarde was, zou hij geen priester moeten zijn, verduidelijkte apostel Paulus, want het offer op aarde is slechts een beeld en een schaduw van het hemelse.
Maar als “Bemiddelaar van een beter verbond” ging Hij de hemel zelf binnen, nu om voor ons in de tegenwoordigheid van God te verschijnen (Hebreeën 8 en 9). 
En de Vader, die de Zoon liefhad, accepteerde niet alleen Zijn offer voor de hele wereld, maar verleende Hem macht over de wereld en oordeel over de wereld. 
De Zoon van God nam onze reactie op Zich. 
“Wie zal de uitverkorenen van God veroordelen? 
God rechtvaardigt hen. 
Wie zal veroordeling brengen? 
Christus stierf, 
maar is opgestaan: Hij is aan de rechterhand van God, Hij pleit voor ons.” 
“Als God met ons is, wie kan dan tegen ons zijn?” 
Dit is de aanvankelijke vreugde van de Ascentie.

Maar dan wordt ons een andere waarheid geopenbaard.

Door Zijn Hemelvaart verenigde de Heer hemel en aarde en opende de deuren naar de hemel voor de mensheid. 
De hemel werd toegankelijk voor de mens, hij werd begeerlijk, hij werd van de mensheid. 
“
Zie, ik zie de hemel geopend en de Mensenzoon staande aan de rechterhand van God” (Handelingen 7:56) riep de heilige eerste-martelaar Stefanus uit.
 
De apostel Paulus zei over zichzelf: “Ik kende een man die tot in de derde hemel werd opgenomen en hoorde onuitsprekelijke woorden die een man niet mag uiten.” 
Er zijn geen grenzen, geen beperkingen, er wordt gratis toegang verleend tot het Koninkrijk der Hemelen.

Wanneer we over deze gedachte nadenken, groeit het in ons bewustzijn en in ons hart en verandert het in een nieuwe viering. 
De Heer regeert. 
Hij roept degenen die in Hem geloven, Hij troost hen, zet hen op tronen, maakt van hen Zijn mede-erfgenamen, deelnemers aan Zijn heerlijkheid. 
“Waar ik ben, daar zul je ook zijn”, “Ik ga om een plaats voor je klaar te maken”, zei de Heer tot zijn apostelen. 
‘En de heerlijkheid die u mij hebt gegeven, heb ik hun gegeven’, getuigde Hij tot zijn Vader.
De hemel werd de trouwzaal van de Bruidegom en de Hemelse Kerk, Zijn Bruid.
In plaats van het aardse Jeruzalem straalt een hemelse stad, “het Jeruzalem dat boven is, is vrij, dat is de moeder van ons allemaal.” 
En gelovigen die nog op aarde zijn en weten dat ze leden van de aardse kerk zijn, verheffen hun gedachten al naar dit koninkrijk van heerlijkheid. 
“Geliefden, nu zijn wij de zonen van God, 
en het lijkt nog niet wat we zullen zijn: maar we weten dat, wanneer hij zal verschijnen, we zullen zijn zoals hij; 
want we zullen hem zien zoals hij is (1 Johannes 3:2).” 
“Als wij lijden, zullen wij ook met Hem regeren” (2 Timoteüs 2:12). 
“Want we weten dat als ons aardse huis van deze tabernakel zou worden ontbonden, we een gebouw van God hebben, een huis niet met handen gemaakt, eeuwig in de hemel (2 Korintiërs 5:1).” 
Zo zegt de apostel, “als we niet wankelen, als we trouw blijven, gekleed zijn, zullen we niet naakt gevonden worden”.

Maar werd de wereld niet verlaten met de Hemelvaart van Christus, was het niet wees? 
De Heer zelf beantwoordt dit, zijn discipelen troostend voor zijn lijden: ‘want indien ik niet wegga, zal de Trooster niet tot u komen; 
maar als ik vertrek, zal ik hem tot u zenden’ (Johannes 16:7), dat wil zeggen, de Troostende Geest. 
Het lichamelijke vertrek van de Zoon van God is verbonden met het neerzenden op aarde van de overvloedige gaven van de Heilige Geest, die Joël profeteerde, aangehaald door de apostel Petrus op de dag van Pinksteren: “En het zal gebeuren in de laatste dagen, zegt God, zal ik uitstorten van mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en uw dochters zullen profeteren, en uw jonge mannen zullen visioenen zien, en uw oude mannen zullen dromen dromen: en op mijn dienaren en op mijn dienstmaagden zal ik uitstorten in die dagen van mijn Geest; 
en zij zullen profeteren (Handelingen 2:17-18).”


De drager van genade is de aardse Kerk van Christus. 
Door Zijn nederdaling heeft de Heilige Geest van de Kerk een aardse hemel geschapen, en de uitverkorenen van deze aarde zelfs tot aan hun dood zal Hij als “aardse engelen” de vruchten van de Geest voor de wereld laten schijnen: liefde, vreugde, vrede , lankmoedigheid, gelukzaligheid, barmhartigheid, geloof, zachtmoedigheid, onthouding; 
de “aardse engelen”, die hun geloof bezegelen met de weigering van de wereld en van alles erin, door martelaarschap en belijdenis.




Maar het kwaad werkt nog steeds op aarde, vechtend tegen Christus en Zijn Kerk; 
het geheim van wetteloosheid is aan het werk en de tijd komt dat het gemanifesteerd zal worden in de Zoon des verderfs, de Antichrist. 
De wereld wacht nog op haar reiniging door vuur en op datzelfde uur wanneer de Zoon des Mensen in Zijn heerlijkheid zal komen om de wereld te oordelen. 
Daarom herdenken we op het feest van Hemelvaart de wederkomst van de Heer. 
“Waarom staat u naar de hemel te staren? 
Deze zelfde Jezus, die van u is opgenomen in de hemel, zal op dezelfde manier komen als u hem naar de hemel hebt zien gaan (Handelingen 1:11).”

Niet voor niets lezen de woorden “ze keerden met grote vreugde terug”, de diepe wijsheid van het goede nieuws wordt in zijn kortste vorm uitgedrukt. 
De geschriften van de apostelen staan vol met deze betekenis.

Hoe moeten we er niet naar verlangen om te delen in de vreugde van de hemelvaart van de Heer?