| In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.
In het leven van Jezus Christus gebeurden veel gebeurtenissen als bij toeval, maar in feite werd alles tot in het kleinste detail uitgevoerd volgens het plan van Gods Voorzienigheid voor het heil van de mens.Het evangelie van vandaag geeft ons een voorbeeld van zo’n zogenaamd willekeurige gebeurtenis.
Een blinde zat als bij toeval langs de weg. En als bij toeval passeerde Jezus Christus hem onderweg.
In werkelijkheid was dit alles in overeenstemming met de voorzienigheid van God. De Heer moest de lichamelijke ogen van deze arme blinde man openen, slechts een paar dagen voordat de geestelijk blinde Hem aan het kruis in Jeruzalem zou kruisigen.
Hij wilde het ongeloof van de oudsten en schriftgeleerden van Jeruzalem te schande maken door het geloof van deze blinde man. Degenen die elke dag in de tempel met hun ogen in de Heilige Schrift keken en ze voor de mensen interpreteerden.Deze blinde man, genaamd Bartimeüs, was niet alleen blind, maar ook een bedelaar en zat langs de weg te bedelen. Hij kende onze Heer Jezus Christus al, niet alleen door Zijn naam, maar ook door werken. Hij wist dat veel van zijn lotgenoten blind waren en door Christus waren genezen. Daarom had hij lang gedroomd dat deze Ene Genezer hem langs de weg zou passeren, en toen ze hem vertelden dat Jezus van Nazareth zou komen, riep hij: “Jezus, Zoon van David, heb medelijden met mij!”
En hoewel hij moest zwijgen, schreeuwde hij nog harder: “Zoon van David, heb medelijden met mij!” Hij wist dat een noodlottig uur voor hem was aangebroken: of hij zou genezen worden, of hij zou op de weg naar de dood blijven, omringd door een ondoordringbare nacht voor het leven. Een prachtig voorbeeld van standvastigheid en standvastigheid in het geloof wordt gegeven door de blinde Bartimeüs. Hij wordt gedwongen te zwijgen,maar hij besteedt er geen aandacht aan.
Toen hij eindelijk naderde, hoorde de Heer de kreten van de blinde Bartimeüs. Jezus stopte en zei dat ze hem tot Zich moesten brengen. En toen hij naar Hem toe kwam, vroeg hij hem: “Wat zou je willen dat ik met je zou doen?” Hij zei: „Heer, opdat ik mijn gezichtsvermogen zou herstellen.”
De Heer vraagt niet alleen ter wille van de blinde man zelf, zodat hij woorden zou kunnen gebruiken om de gevoelens van zijn hart te openbaren, maar ook ter wille van de aanwezigen, zodat iedereen zou horen dat de blinde Bartimeüs niet vraagt Hem om aalmoezen in de vorm van geld, maar vraagt om de aalmoezen die alleen God hem kan geven.
En dan zegt Jezus tot hem: “Herstel uw gezichtsvermogen; uw geloof heeft u gezond gemaakt.” En dat uur kreeg Bartimeüs zijn gezichtsvermogen en volgde Jezus, God prijzend.
Laten we opmerken dat de eerste blik van de blinde man met zijn wonderbaarlijke zicht was gericht op de onsterfelijke Jezus, Degene Die sterker is dan de hele wereld, sterker dan de dood, sterker dan alle krachten van de hel. Nu hij de Levende Christus ziet, weet hij nu waarom hem een tong werd gegeven – om God te verheerlijken. De blinde Bartimeüs gebruikte zijn ogen ook niet voor de vernietiging van zijn ziel, maar voor de beschouwing van de grootheid en glorie van God, waarvoor ze in feite door God aan de mens waren gegeven. Deze wonderbaarlijke genezing door de Heer van Bartimeüs van blindheid diende om vele getuigen van dit wonder, verblind door twijfel en ongeloof, te bekeren, hun geestelijke ogen werden geopend en zij begonnen God te verheerlijken.
In de woorden van de Heilige Vaders is de wereld om ons heen een enorm ziekenhuis. En het grootste aantal patiënten in dit ziekenhuis zijn blinden. En de enige Arts in dit ziekenhuis is onze Heer Jezus Christus. En tegenwoordig is het aantal lichamelijk blinde mannen ongewoon klein in vergelijking met het enorme aantal geestelijk blinden.
Het is vooral verschrikkelijk en destructief wanneer degenen die zijn aangesteld om anderen te leiden, aan geestelijke blindheid lijden. Het was van dien aard dat Christus de Verlosser zei: „Zij zijn blinde gidsen der blinden. En als de blinde de blinde leidt, zullen beiden in een kuil vallen’ (Matteüs 15:14).
St. Serafim van Sarov sprak over degenen die verantwoordelijk zijn voor de geestelijke leiding van anderen: “Voordat hij tot onderscheiding van goed en kwaad komt, is een man niet geschikt om rationele schapen te hoeden, maar alleen irrationele schapen; want zonder het begrip van goed en kwaad kunnen we de werking van de boze niet begrijpen.”
Dit is vooral nodig om te onthouden voor degenen die willekeurig het onderricht, mentorschap en begeleiding van anderen op zich durven nemen.
De geestelijke blindheid van de huidige kerk hiërarchen van veel plaatselijke kerken maakt het voor hen onmogelijk om het begin van de apocalyptische periode van het leven op aarde te zien. Helaas nemen velen van hen zelf, zonder enige dwang, bewust en actief deel aan de opbouw van de Nieuwe Wereldorde.
In de menselijke natuur is er allerlei soorten blindheid, die het resultaat is van trotse arrogantie, machtswellust en ijdelheid.
Maar er is ook morele blindheid, blindheid van het hart – dit is de afwezigheid van liefde en haat jegens de naaste. De heilige apostel Johannes de theoloog zegt: “Wie zijn broeder haat, bevindt zich in duisternis en wandelt in de duisternis en weet niet waar hij heen gaat, omdat de duisternis zijn ogen verblindde.”
Deze vreselijke blindheid is kenmerkend voor veel mensen – een persoon haat zijn eigen soort, zijn broer of zus in Christus, een lid van de kerk van Christus, die net als hijzelf onderhevig is aan zondige zwakheid.
In ons dagelijks leven wennen we er heel snel aan om de verantwoordelijkheid voor onze acties bij andere mensen te leggen, en daar zijn we erg goed in. Nadat we de verantwoordelijkheid voor al onze zonden op anderen hebben gelegd, merken we ze in de loop van de tijd steeds minder in onszelf op en worden we als het ware blind voor onze zonden. Maar, volledig blind voor onze zonden en het vinden van een excuus hiervoor, beginnen we alleen allerlei soorten ondeugden in anderen te zien, en worden we niet in staat om zelfs maar een klein greintje van iets goeds te vinden in de mensen om ons heen, we verliezen onze goede gezindheid en liefde voor onze buurman.
We zouden meer dan wat ook ter wereld bang moeten zijn voor zulke blindheid, want als we de liefde voor onze naaste verliezen, zullen we niet in staat zijn om God lief te hebben.
Het gebeurt ook anders wanneer een persoon, die met heel zijn hart naar God streeft, goede daden doet, maar vreemd genoeg, in plaats van dankbaarheid voor zijn goede daden, belachelijk wordt gemaakt door de mensen om hem heen.
In het begin tolereert hij deze spot, maar er komt een moment dat iemand, die niet de kracht heeft om te verdragen wat er gebeurt, in de zonde van trots en veroordeling van zijn overtreders valt. Dit is een voorbeeld van een andere blindheid in een persoon, wanneer hij niet merkt dat zijn overtreders zich in slaafse onderwerping aan de duistere krachten bevinden.
Daarom is het nuttig om te onthouden dat wrok het eerste teken van trots is.
Wanneer een persoon beledigd is, spreekt dit van zijn verborgen diepe trots, want mensen die beledigd zijn, zijn erg trotse mensen. Als we onszelf betrappen op de gedachte dat we beledigd zijn, geeft dit alleen maar aan dat trots in ons leeft – deze vreselijke en destructieve infectie, is een vreselijke ziekte die onze ziel aantast, zoals roest ijzer aantast. Wanneer wrok in ons hart leeft, kunnen we liefde, nederigheid, zachtmoedigheid of wijsheid niet hebben – niets [deugdzaam] kan zijn …
Dus alles is eenvoudig in dit leven: ontdoe je van trots – wrok zal verdwijnen – mededogen en liefde want iemands naaste zal komen – een van de belangrijkste deugden van het christendom, nadat we die meester zijn geworden, kunnen we God echt liefhebben.
Laten we niet vergeten dat onze Heer Jezus Christus, toen hij van Jericho naar Jeruzalem was gekomen, werd gedood door geestelijk blinde mannen – Herodes, Pilatus, Kajafas en een menigte blinde mannen – ouderlingen en schriftgeleerden.
Maar het graf hield Hem amper drie dagen vast en werd gedwongen Hem te laten gaan. De Heer is opgestaan en levend verblijft Hij nog steeds in Zijn Kerk, onzichtbaar voor lichamelijke ogen, maar zichtbaar voor geestelijke ogen. En Hij is bereid om met iedereen genadig te zijn – men hoeft Hem alleen maar aan te roepen. En iedereen die geestelijk zicht van Hem heeft ontvangen, zal Hem volgen en God verheerlijken. Voor iemand die de Heer heeft gezien, is niets werelds meer interessant, omdat hij alle aantrekkelijkheid en waarde voor hem heeft verloren.
De enige vorm van blindheid die ons kan worden toegestaan, is wanneer we als het ware blind zijn voor de beledigingen die ons worden aangedaan vanwege onze goede daden, blind voor de tekortkomingen en zonden van andere mensen, evenals voor de ijdelheid van deze wereld. Als we beide gelijkelijk negeren, zullen we in staat zijn om spirituele visie te krijgen die ons kan bevestigen op het pad van onze verlossing.
De blinde Bartimeüs, die zijn gezichtsvermogen had herwonnen, toonde de goede vruchten van zijn vurig geloof en de gedachten van zijn dankbaar hart door in de voetsporen van Jezus Christus te treden en God te prijzen.
Laten we ook deze blinde man navolgen, altijd onze Heiland danken en prijzen, die ons het licht heeft laten zien.
Schenk ons, o Heer, uw barmhartigheid, terwijl we op U vertrouwen, opdat we niet voor altijd beschaamd worden.
AMEN
++++++++++++
31-я – 2022,
ск о имя а и а и Святаго а.
жизни Иисуса иста многие события происходили о бы случайно, о на самом еле все о самых мелочей совершалось о ану Божьего омысла для спасения людей. егодняшнее ангелие ает нам пример акого якобы случайного события. слепой сидел у ороги, словно случайно. словно случайно по дороге мимо него проходил Иисус Христос. ействительности же, все это было по Промыслу Божию. осподь должен отверзть телесные очи этому убогому слепцу всего лишь а несколько дней до того, ак духовныа спнуте ро. отел верою этого слепца посрамить еверие иерусалимских старейшин и книжников. е, кто каждый день в аме своими очами смотрели Священное Писание и толковали его народу, не смогли увесетьи есеи есои есетьи от слепец иерихонский, который не мог ни итать Священное Писание, и тем более толковать его,идел о Христе оспода en асителя iра.
от слепец, именем Вартимей, е только слепым , о и нищим и сидел у дороги, прося илостыню. уже знал Господа нашего Иисуса Христа е только по имени Его, о и по делам. знал, о многие его товарищи о несчастью – слепцы, были изцелены истом. Поэтому, он давно мечтал о том, что бы этот Единственный Изцелитель прошел по дороге мимо него , и когда ему сказали, что идет Иисус Назорей, он закричал: «Иисус, Сын Давидов, помилуй меня!». хотя его заставляли молчать, он еще громче кричал: «Сын авидов, помилуй еня!». знал, о для него пробил судьбоносный ас: или он будет изцелен, или же он до смерти останется при дорожее, оожее, оожее. ивный пример ердости и постоянства ере дает нам слепой артимей. о принуждают молчать, о не обращает а это имание.
аконец, приблизившись, Господь слышал крики слепого Вартимея . исус остановился и велел ивести его к ебе. И когда тот подошел к Нему, спросил его: «Чего ты хочешь от еня?» сказал: «Господи! об е озреть».
Господь спрашивает не только ради самого слепого, что бы тот с помощью слов открыл чувства своего сердца , но и ради присутствующего народа, что бы все услышали, что слепой Вартимей не просит у Него милостыню в виде грошей , но просит милостыню, которую ему может дать олько иный ог. огда Иисус сказал ему: «Прозри, вера твоя спасла ебя». артимей от ас озрел и пошел а Иисусом, славя ога.
етим, о первый свой взор после чудесного прозрения слепец устремила езсмертного исуса, ого, Кто сильнее всего iра, сильнее смерти, сильнее всех сил ада. идя Христа Живого, он теперь ает, чего ему дан язык – славить ога. епец Вартимей и очи свои употребил не на погибель своей и, о для созерцания величия и славы Божийео, о для созерцания величия и славы Божийейо, о созерцания величия и славы Божиейо, Это чудесное изцеление Господом Вартимея от слепоты, послужило обращению ослепленных сомнениями и неверием многих свидетелей этого чуда , у них отверзлись духовные очи и они начали славить Бога .
о выражению Святых отцев, окружающий нас iредставляет собой огромную ольницу. наибольшее исло больных в этой больнице суть слепцы. Единственный Врач в этой больнице – есть Господь наш Иисус Христос. сегодня число телесных слепцов необыкновенно мало о сравнению с огромным числом слепцов духовных.
собенно ужасно и губительно, огда духовной слепотой страдают те , о поставлены руководить ими. енно о таких истос Спаситель сказал: «Они – слепые вожди слепых, а если слепой ведет слепого, то оба уп». (Мф.15,14.)
еподобный Серафим Саровский оворил о тех, о несет ответственностьза духовное руководство других: «Прежде разсуждения добра и зла человек не способен пасти словесных овец , но разве что безсловесных, потому что без познания добра и зла мы действий лукавого постигнуть не можем ». о особенно необходимо помнить тем, кто самочинно дерзает брать на себя учительство, наставничество и руковидство и овиство . овная слепота современных церковных иерархов многих поместных церквей лишает хишет их возможности видеть стремитеоеиоеаступлоеиоеаступл К Сожалению, Многие из них сами, Без всякого принуждения, Сознательно и активно Lid sinds Востроении нового мIрового порядка. о пример ужасной духовной слепоты, которая способствует приближению онца мiровой истории.
еловеческой ироде существует слепота разного рода, оторая ется следствием гордого надмения, астолюбия и тщеславия. о есть и слепота авственная, сердечная – о отсутствие и и ненависть ближнему. ой Апостол Иоанн Богослов говорит: «Кто ненавидит брата своего, от находится во тьме и во тьме аходе аи Эта ужасная слепота свойственна многим людям – человек ненавидит подобного себе, своего брата или сестру во Христе, члена Церкви Христовой, подверженного, как и он сам, греховной немощи.
нашей повседневной жизни мы очень быстроивыкаем возлагать ответственность а свои поступки а их ей, и нас это ловко получается. озложив же ответственность а свои все прегрешения а других, со временем сё реже и реже замечаес иое в есие в оожи Но, совершенно ослепнув к своим прегрешениям и находя этому оправдание , мы начинаем видеть в других только всяческие пороки, и становимся неспособными найти в окружающих хотя бы маленькой крупицы чего -то доброго, теряем доброе расположение и любовь к ближнему. акой слепоты нам надо бояться ольше всего а свете, ибо теряя любовь к ижнему, е сможем любить Бога.
ает и по другому, когда человек всей душой стремясь к огу,орит добрые ела, о, ак и странно, вместо благодарности а свои благодеяния бывает осмеян окружающими и. оначалу он терпит эти насмешки, но, приходит момент, когда, е имея сил терпеть происходящее, елодек адеи. о пример другой слепоты человека, когда он не замечает, о его обидчики находятся абском подчинении у .
отому полезно помнить, что обида – о первый признак гордости.огда человек обижается – о говорит о его скрытой глубокой гордости, ибо обидчивые и – очень гордые и селюдии. И когда мы ловим себя на мысли, что мы обиделись, это только свидетельствует о том, что в нас живет гордыня – эта страшная и разрушающая зараза, страшная болезнь, которая разъедает нашу душу, как ржа разъедает железо. огда в нашем сердце живет обида, у нас не может быть ни любви, ни смирения, ни кротости, и мудрости – иего.
Так все просто в этой жизни: избавься от гордыни – уйдет обидчивость – придет сострадание и любовь к ближнему – одна из главных добродетелей христианства, после усвоения которой мы сможем истинно любить Бога.
спомним, о придя из Иерихона в Иерусалим, осподь наш Иисус Христос был убит духовными слепцами – одом, Пилатом, аиафой и толпой слепцов – стаиекниин . о гроб едва удержал Его на и дня, и вынужден был Его отпустить. осподь воскрес, и Живый, Он и е пребывает в Своей еркви, евидимый для телесных очей, о видимый для духовного взора. И Он готов помиловать всякого – стоит только воззвать к Нему. сякий, олучивший от Него духовное ение, ойдет за ним и будет славить Бога. узревшего Господа ничто мiрское уже не интересно, оно теряет для него всякую привлекательность и ценность.
инственный ид слепоты может быть допустим для нас– огда мы как о ослепнем к обидам, нанесённым нам за аши обрые дела, ослепнем им недостаткам и ехае, аехае сли же мы будем одинаково не замечать ни того, и ого, о тогда мы сможем обрестидухааиаое зрение , сесосоо.
озревший слепец Вартимей показал добрые плоды своей орячей веры и помышления своего благодарного сердца ео сердца ее
ем е и мы одражать ому слепцу, всегда агодаря и воздавая алу нашему Спасителю , оказавшему нам свет. и, Господи, илость Твоя на нас, оже уповахом а Тя, а не постыдимся во веки.
Аминь! | |
